The Gospel to Samaria (Part 11)
Scripture: Gawa 8:4-25
Itinuro ni Pastor Arnel Pinasas
Mula
sa aklat ni Tony Merida na "Christ Centered Exposition"
- Exalting Jesus in ACTS
Gawa 8:4-25
4 Dahil dito, nagkahiwa-hiwalay ang mga mananampalataya
sa iba't ibang lugar, ngunit saanman sila makarating ay ipinapangaral nila ang
salita. 5 Nagpunta si Felipe sa lunsod ng Samaria at ipinahayag doon ang Kristo.
6 Nang mapakinggan ng mga tao si Felipe at makita ang mga himalang ginagawa
niya, inisip nilang mabuti ang kanyang sinasabi. 7 Ang masasamang espiritu ay
umaalis sa mga taong sinasapian ng mga ito at sumisigaw habang lumalabas.
Maraming lumpo at pilay ang napagaling 8 kaya't nagkaroon ng malaking kagalakan
sa lunsod na iyon. 9 Doo'y may isang lalaking ang pangalan ay Simon. Noong una,
pinapahanga niya ang mga Samaritano sa pamamagitan ng salamangka.
Ipinagmamalaki niya na siya'y may taglay na kapangyarihan, 10 at pinapakinggan
naman siya ng lahat, mula sa pinakamababa hanggang sa pinakadakila, “Ang
lalaking ito ang tinatawag na Dakilang Kapangyarihan, ang kapangyarihan ng
Diyos,” sabi nila. 11 Mahabang panahon ding sila'y pinahanga niya sa
pamamagitan ng kanyang salamangka, kaya't siya'y patuloy na pinapakinggan nila.
12 Ngunit nang ipangaral ni Felipe ang Magandang Balita tungkol sa paghahari ng
Diyos at tungkol kay Jesu-Kristo, sumampalataya at nagpabautismo ang mga
lalaki't babae. 13 Pati si Simon ay sumampalataya rin, at nang mabautismuhan ay
patuloy siyang sumama kay Felipe. Humanga si Simon nang makita niya ang mga
himala. 14 Nang mabalitaan ng mga apostol sa Jerusalem na tinanggap ng mga
Samaritano ang salita ng Diyos, isinugo nila roon sina Pedro at Juan. 15 Pagdating
doon, ipinanalangin ng dalawang apostol ang mga Samaritano upang sila'y
tumanggap din ng Espiritu Santo, 16 sapagkat hindi pa ito bumababa sa kaninuman
sa kanila. Sila'y nabautismuhan pa lamang sa pangalan ng Panginoong Jesus. 17 Ipinatong
nina Pedro at Juan ang kanilang kamay sa mga Samaritano at tumanggap ang mga
ito ng Espiritu Santo. 18 Nakita ni Simon na ang Espiritu'y ipinagkakaloob sa
pamamagitan ng pagpapatong ng kamay ng mga apostol, kaya't inalok niya ng
salapi sina Pedro at Juan. 19 “Bigyan ninyo ako ng kapangyarihang ito upang ang
sinumang patungan ko ng kamay ay tumanggap din ng Espiritu Santo,” sabi niya. 20
Sinagot siya ni Pedro, “Mapapahamak ka, ikaw at ang iyong salapi, sapagkat
inakala mong mabibili ng salapi ang kaloob ng Diyos! 21 Wala kang bahagi ni
karapatan sa bagay na ito, sapagkat alam ng Diyos na marumi ang puso mo. 22 Pagsisihan
mo ang iyong kasamaan at manalangin ka sa Panginoon, na nawa'y patawarin ka Niya
sa masama mong hangarin, 23 dahil nakikita kong inggit na inggit ka at bilanggo
ng kasalanan.”
24 Sumagot si Simon, “Idalangin ninyo ako sa Panginoon,
para hindi ko sapitin ang alinman sa mga sinabi ninyo!” 25 Bumalik sa Jerusalem
sina Pedro at Juan pagkatapos magpatotoo at mangaral ng salita ng Panginoon sa
lunsod ng Samaria. Ipinangaral nila ang Magandang Balita tungkol kay Kristo sa
maraming nayon ng Samaria na kanilang dinaanan.
Pangunahing ideya ng pag-aaral:
Inilarawan
ni Lucas ang ilan sa mga kahanga-hangang pangyayari na nangyari noong ang
ebanghelyo ay sumulong sa Samaria sa pamamagitan ng tapat na saksi na si Felipe
at ng mga apostol na sina Pedro at Juan.
Outline ng ating pag-aaral:
I. The Samaritans: Transformed by the Gospel (8:4-8)
II. Simon and Philip: Magic versus the Gospel (8:9-13)
III. The Apostles: Sent for the Gospel (8:14-17)
IV. Simon and Peter: A Confrontation Related to the Gospel
(8:18-24)
V. The Apostles: More Preaching of the Gospel (8:25)
VI. Gospel Applications
Kasunod
ng pagkamatay ni Esteban, dumating ang matinding pag-uusig laban sa unang
iglesya, at ang mga mananampalataya ay nagkahiwa-hiwalay sa labas ng Jerusalem
(tal. 1). Pero sa biyaya ng Diyos ang banta ng kamatayan ay hindi nakahadlang
sa paglago ng iglesya. Sunod na inilarawan ni Lucas kung paano ang ebanghelyo
ay nagsimulang sumulong sa Samaria. Sa kabila ng brutal na pagpatay kay
Esteban, nakita natin na pinagpatuloy ng Diyos ang Kanyang misyon sa pagtubos
sa mga tao para sa Kanyang sarili – ang mga tao sa bawat tribo at wika. Sa
katunayan, ginagamit ng Diyos ang pag-uusig upang isugo ang Kanyang mga tao sa
bawat lugar sa Samaria. At minsan na nating nakita na saumpisa palang sinabi na
ni Jesus sa mga disipulo Niya na mangyayari ang bagay na ito. Makikita natin sa
Juan 4:4, 20-21, “4 ngunit kailangang sa Samaria Siya dumaan. 20 Dito sa
bundok na ito sumamba sa Diyos ang aming mga ninuno, ngunit sinasabi ninyong
mga Judio na sa Jerusalem lamang dapat sambahin ang Diyos.” 21 Sinabi naman ni
Jesus, “Maniwala ka sa Akin, darating na ang panahon na sasambahin ninyo ang
Ama hindi na sa bundok na ito o sa Jerusalem.” Tingnan natin kung ano ang
nangyari habang ang ebanghelyo ay lumaganap sa makapangyarihang kaluwalhatian
ng ating Hari na hindi mapipigilan.
I. The Samaritans: Transformed by the Gospel (8:4-8)
Sa
talata 4 makita natin ang magandang mukha ng pag-uusig dahil ito ang naging
dahilan para ang Mabuting Balita ay maipangaral sa mga lugar kung saan
nagpuntahan ang mga mananampalatayang tumakas sa tumitinding pag-uusig. Sa
Lumang Tipan kasi, ang paghiwa-hiwalay ay tanda ng pag-uusig. Gaya ng mababasa
natin sa Genesis 11:9, “Babel ang itinawag nila sa lunsod na iyon, sapagkat
doo'y ginulo ni Yahweh ang wika ng mga tao. At mula roon, nagkawatak-watak ang
mga tao sa buong daigdig dahil sa ginawa ni Yahweh.” At sa Deuteronomio
28:64, “Sa gagawin sa inyo ni Yahweh ay magkakawatak-watak kayo sa lahat ng
sulok ng daigdig at kayo'y sasamba sa mga diyos na yari sa kahoy at bato, sa
mga diyus-diyosang kailanma'y hindi ninyo nakilala ni ng inyong mga ninuno.”
Ngunit sa pagkakataong ito ang pagkakawatak-watak ng iglesya ay talagang tanda
ng paghatol sa mga kaaway ng ebanghelyo. Dahil ang mensahe na pinipigilan ng
mga mang-uusig ay parang apoy na mabilis kumalat sa mahanging panahon. Gaano
kaganda ang pagkakaloob at soberanya ng Diyos? Ang mga kaaway ng iglesya ay
nagtangkang patayin ang mensahe at ang mga mensahero ni Jesus, pero ginamit ng
Diyos ang masama nilang ginawa para sa kabutihan, para sa kaligtasan ng marami.
Noon paman ganito na ang ginawa ng Diyos. Mababasa natin ito sa Genesis 50:20, “Masama
nga ang inyong ginawa sa akin, subalit ipinahintulot iyon ng Diyos para sa
kabutihan, at dahil doo'y naligtas ang marami ngayon.”
Bago
umakyat si Jesus, Sinabi Niya sa Kanyang mga alagad sa Gawa 1:8 na, “Subalit
kayo ng kapangyarihan pagbaba sa inyo ng Espiritu Santo, at kayo'y magiging mga
saksi Ko sa Jerusalem, sa buong Judea at sa Samaria, at hanggang sa dulo
ng daigdig.” Ang utos na ito ay natupad habang ang mga pinag-uusig na
Kristiyano ay umalis mula sa Jerusalem at dalhin ang ebanghelyo sa lahat ng mga
nakakasalubong nila. At pansinin nyo iyon na ang gumawa nito ay ang mga
ordinaryong mga Kristiyano sa pagpapalaganap ng ebanghelyo. Hindi ang mga
apostol ang unang nakapangaral sa Samaria; kundi ang mga nagkahiwa-hiwalay na
mga mananampalataya sa iba’t ibang lugar ang gumawa (tal. 4). Tandaan, at
uulit-ulitin ko na ang bawat mananampalataya ay misyonaryo.
Ang
unang iglesya ay nagpatuloy sa pangangaral saan man sila dalhin ng Panginoon at
anuman ang mangyari. Naisip nyo ba na ang lugar kung bakit kayo nandoon ngayon,
na maaaring dahil sa naging trabaho mo, o sa napangasawa mo, ay dahil ito ay
pinahintulutan ng Diyos na maranasan mo sa iyong buhay upang bigyan ka ng
pagkakataon na maipangaral ang ebanghelyo sa mga tao sa iyong paligid? Ang
Panginoon ang nag-aayos ng mga pagkakataon sa atin para maibahagi natin si
Jesus sa salita at gawa ng pag-ibig sa mga bagong mga kaibigang nakikilala at
mga kasamahan. Kaya kung ikaw ngayon ay nakikipagbuno sa pagkawala ng trabaho;
kung ikaw ay may negosyo at ikaw ay nagkakalugi-lugi; nahihirapan na sa
trabaho; o kinakailangan pang tumakas sa ibang lugar dahil sa tunay na pisikal
na pag-uusig, oras na para pag-isipan kung papaano pinapahintulutan ng Diyos
ang mga paghihirap na ito sa iyo ngayon. Minsan ay ginagawa nating makatuwirang
dahilan ang trabaho, ang pag-aaral, ang hanap-buhay o ang pamilya para hindi
natin magawa ang pag-eebanghelyo at pagdidisipulo. Pero tandaan natin, hindi
iyan binigay ng Diyos sa atin para mahadlangan tayo sa pagkatawag Niya sa atin.
Kung gusto nating maayos ang anumang kaguluhan o paghihirap na ating
nararanasan sa kung saan man tayo ngayon ay baka kailangan nating panghawakan
ang sinasabi ng talatang ito: “Ngunit higit sa lahat ay pagsikapan ninyo na
kayo'y pagharian ng Diyos at mamuhay nang ayon sa Kanyang kalooban, at ibibigay
Niya sa inyo ang lahat ng inyong pangangailangan” (Mateo 6:33).
Pero
paano sa mga na-i-stress na sa work sa daming ginagawa tapos kapag nagtapat na
gawin ang pag-eebanghelyo at pagdidisipulo sa mga kasama sa trabaho na may
pangako din na sa mga gagawa nito ay makakaranas ng oposisyon, hindi kaya na
mas madadagdag pa ito sa stress nila? Mahirap na work mo sa daming ginagawa
tapos kapopootan ka pa ng mga kasama mo? Parang mas stress nga iyon. Pero
tandaan natin ang nakaraan nating nakita na naranasan ng mga apostol na kung
titignan natin sa pamantayan natin ay masasabi natin na grabe din ang stress
nila dahil sa dami ng kanilang tungkulin at pinag miministeryohan, tapos sa
kabila nito ay nakaranas pa sila ng pisikal na pananakit sa mga oposisyon nila.
Ano ginawa sa kanila sa Gawa 5:40? – ipinahagupit. Pero ano ang naging dulot sa
kanila nito? Gawa 5:41, “Nilisan ng mga apostol ang Sanedrin at sila'y galak
na galak sapagkat minarapat ng Diyos na sila'y magdanas ng panlalait
alang-alang sa pangalan ni Jesus.” Ito yung klase ng kagalakan na sigurado
ako karamihan sa atin hindi pa nararanasan. Kasi yung kagalakan na hinahanap at
hinahabol natin ay yung mga makukuha sa mga material, relasyon at ano pang
pansariling kasiyahan. Pero wala tayong idea sa kung ano yung pakiramdam ng
kagalakan ng dahil sa ginawang hindi maganda ng mga napopoot sa atin dahil sa
pangangaral natin patungkol kay Jesus. Alam nyo yung pakiramdam na may nakita
kang mga taong sarap na sarap sa isang pagkain na hindi pa natin natititkman
kahit kailan. Wala tayong idea kung ano ang lasa. Tandaan natin na ang Diyos ay
seryoso sa misyon. Ang Diyos ay may malaking misyon, at tayo ay bahagi nito. Tinubos
Niya ang mundo sa pamamagitan ng Kanyang Anak sa pamamagitan ng kapangyarihan
ng Banal na Espiritu na kumikilos sa pamamagitan ng mga ordinaryong tao tulad
mo at ako. Ito ang dahilan kung bakit epektibong kumalat ang ebanghelyo noong
unang siglo, at ito parin ang dahilan kung bakit ang ebanghelyo ay patuloy na
lumalaganap nang napakabisa sa ikadalawamput’isang siglo. Hindi sila dumami sa
anumang gimik, programa, o anumang pansariling kaparaanan ng maraming iglesya
ngayon sa pagpaparami ng laman sa simbahan.
Sabi sa
talata 4 na ang unang iglesya ay, “saanman sila makarating ay
ipinapangaral nila ang salita.” Ito ay
isang napakaganda at mabisang plano
para sa pagpaparami na ginawa ng Diyos. Ang pag-uusig o paglipat sa ibang lugar
ay hindi makakahadlang sa paglaganap ng ebanghelyo. Sa katunayan, ang mga ito’y
nagiging kasangkapan o tulong pa para mas mapalaganap ito. Ang Magandang Balita
patungkol kay Jesus ay nasa puso at labi ng mga karaniwang tao. At ang
mensaheng ito, “ang kapangyarihan ng Diyos para sa kaligtasan ng bawat sumasampalataya” (Roma 1:16).
Si Lucas
ay tumuon kay Felipe bilang isang halimbawa ng isang tao sa misyon. Ipinakilala
sa atin ni Lucas ang bagong karakter na si Felipe sa Gawa 6:5 bilang isa sa
pitong pinili ng mga tao na, “inagalang, puspos ng Espiritu, at matatalino”
(Gawa 6:3) upang manguna sa paglilingkod sa mga balo. Sa Gawa 21: 8, siya ay
tinawag na, “ebanghelistang si Felipe,” at dapat lamang talaga iyon
dahil sa makikita nga natin na ginawa niya sa mga talata natin ngayon.
Ang mga
taong nakatira sa Samaria ay halo-halong mga tao na may bahagyang Hudyo at
bahagyang Gentil na pinagmulan. Kaya naman karamihan sa mga Hudyo ay
itinuturing silang mga marumi at nasa labas ng komunidad na nasa tipan ng
Israel. At ang masaklap pa nito, marami din sa mga Gentil ang may paghamak na
tingin sa kanila. Ganun paman pinanatiling makabuluhan ng mga Samaritano ang
aspeto ng relihiyon ng Israel. Nagbabasa sila ng sariling bersyon ng
Pentateuch, may sariling templo, at nagkaroon ng magkaibang pananaw sa
eksaktong papel at pagkakakilanlan ng Mesiyas. Makikita natin sa mga
katotohanang ito na meron talagang matindi at malalim na poot at pagtatanggi sa
pagitan ng mga Hudyo at mga Samaritano sa panahon nila. Pero sa kabila nito
makikita natin na si Jesus ay may mga kwento ng tagpo sa mga taga-Samaria. Isa
na rito ang pakikipag-usap Niya sa isang samaritana sa isang balon, na inalok
ng kaligtasan sa pamamagitan ng Kanyang sarili (Juan 4:7-26). Isa pa ang
pagpapagaling Niya sa isang Samaritanong may ketong habang nasa daan patungo sa
Jerusalem (Lucas 17:11-19), at ang kwentong talinhaga na ginawa ni Jesus na
kung saan ang bida ay ang isang Samaritano (Lucas 10:25-37). Ang mga
kahanga-hangang mga pangyayaring ito ay nagpapaalala sa atin na ang misyong
pagliligtas kay Kristo ng Diyos ay hindi limitado sa mga Hudyo kundi para buong
mundo. Tunay na napakadakila ang ating Diyos.
At ito
ang nakita natin na sinundan at ginaya ni Filipe sa kanyang Panginoong Jesus sa
pagpapalawak ng ebanghelyo ni Kristo sa kanyang mga bagong kapitbahay na mga
Samaritano (tal. 5). Talagang binago ni Jesus ang buhay ni Filipe na siyang
dating kabilang sa mga Hudyong namumuhi sa mga Samaritano at ngayon ay nawala
na ang pagkamuhing ito. Ito’y isang magandang paalala din sa atin na alisin na
natin ang pagkakategorya sa mga grupo ng mga tao bilang para sa atin ay walang
pag-asang tumugon ayon sa ebanghelyo ayon sa nararapat. Halimbawa may ilan na
kapag nakita na isang miyembro ng LGBT ang isang tao ay hindi na tinatangkang
ibahagi ang ebanghelyo sa kanila, o kaya naman sa mga muslim, o kaya sa mga
dating nakakulong, at iba pang katulad nito. Ito yung minsan na marami na tayo
agad na sasabi sa isang tao na hindi talaga siya tatanggap sa Panginoon kahit
na hindi pa natin nasusubukan. Ang mga ito ang katulad ng mga Hudyong tinignan
ang mga Samaritano na may panghuhusga. Kaya sa anumang sitwasyon kung saan
mapapansin mo na ang isang grupo na inaapi o itinuturing na itinatakwil,
humanap ka ng mga paraan upang maabot mo sa kanila ang Mabuting Balita ni
Kristo. Napakagandang patotoo ang maibibigay nito sa inyong kultura.
Makikita
natin na ang Panginoon ay makapangyarihang kasama ni Filipe sa talata 6 habang nagkaisang
makinig ang maraming tao sa sinasabi niya. Ang mga Samaritano ay malamang na
handang marinig ang ebanghelyo, dahil mayroon silang sariling pananabik at
ideya tungkol sa isang darating na Mesiyas. Ito ay maaaring ang kanilang puso
ay handa nang tanggapin ito dahil kapwa si Juan na Tagapagbautismo at si Jesus
ay dati nang nakitang nakapaglingkod doon (Juan 3:23; 4:4-42).
Bukod
dito naging masigasig sila sa pakikinig sa kanya dahil sa mga pagpapalayas niya
sa mga sinasaniban ng mga masasamang espiritu at mga pagpapagaling na ginagawa
niya sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Banal na Espiritu. Tulad ng mga apostol
at ni Esteban, si Filipe ay nakatanggap din ng kapangyarihang makapagpalayas ng
mga demonyo at makagawa ng mga himalang pagpapagaling upang kumpirmahin ang
mensahe ng ebanghelyo na ito’y totoo. At ang resulta ay parehong nakaranas ng
kagalingan sa espirituwal at pisikal sa pamamagitan ng Banal na Espiritu habang
ipinapangaral si Jesus (tal. 7). At sa talata 8 nga makikita na si Kristo na
inilapit sa mga tao ay nagdulot ng malaking kagalakan. Napagtanto ng mga
Samaritano na dinalaw sila ng Diyos, at napuspos sila ng kagalakan.
Maaaring
may ilan sa atin ang magtataka at magtatanong patungkol sa mga talatang tulad
nito. Maaari nating matanong, ano itong pagpapalayas ng demonyo at
pagpapagaling? Ibig bang sabihin ng nangyari dito ay dapat na asahan din natin
sa pagbabahagi ng ebanghelyo ngayon ay dapat sinasamahan ng pagpapalayas sa mga
demonyo at ng pagpapagaling sa mga lumpo at pilya? O ang mga binasa ba nating
ito ay nagmumungkahi sa atin ngayon na meron din tayong kapangyarihang lahat na
makapagpalayas ng demonyo at makapagpagaling ng may sakit dahil sa hindi
pangkaraniwang kaloob na ito?
Tandaan
natin ang una nating pinag-aralan sa simula bago natin simulan ang pag-aaral sa
aklat ng Gawa na dapat nating basahin ang Gawa ayon sa dyanra (genre) nito - ibig
sabihin yung nailalarawan sa pamamagitan ng pagkakatulad sa anyo, istilo, o
paksa. Ito ay aklat ng kasaysayan, nangangahulugan na habang makikita natin
dito na nilalarawan ni Lucas ang mga kaganapan ng unang iglesya, hindi niya
palaging minumungkahi ang mga gawi nila sa atin. Hindi natin dapat ipalagay na
minumungkahing gawin din natin sa ating buhay na dapat sa bawat lokal na
iglesya ay kailangang magsimula ng ministeryo sa pagpapalayas ng demonyo at
pagpapagaling. Totoong dapat nating basahin at ilapat ang karamihan sa Gawa,
ngunit dapat din tayong maging maingat na hindi gawin ang lahat ng mababasa
natin dito. Kailangan nating tignan sa ibang bahagi ng Bibliya sa paggawa ng
interpretasyon at aplikasyon para sa modernong mundo. Halimbawa, dito sa Gawa ay
marami tayong makikita na si Pablo ay nakagawa ng maraming himala ng
pagpapagaling (Gawa 13:11; 14:10; 16:18; 19:11-12; 20:10-12; 28:5, 8). Pero
bakit pagdating sa, 2 Timoteo 4:20, ay makikita natin ito: “si Trofimo ay
iniwan kong maysakit sa Mileto.” Hindi napagaling ni Pablo? At sa pagbalik
sa kasaysayan ng mga unang iglesya ay hindi na naging totoo sa lahat ng
mananampalataya ang ministeryo ng pagpapagaling? Ito ay mag-iiwan sa atin ng
mga tanong para hanapin ang tamang interpretasyon sa mga mababasa nating
ministeryo ng pagpapagaling at pagpapalayas ng demonyo kung ito ba ay dapat ilapat
sa ating buhay ministeryo sa iglesya.
May kakaiba sa paraan ng paggawa ng
Diyos ng mga tanda at himala sa pamamagitan ng mga apostol, Esteban, Felipe, at
ang iba pang binanggit sa aklat ng Gawa. May kakaibang katangian ang ministeryo
ng unang simbahan. Gayunpaman, ang Diyos ay maaari at nagpapagaling sa mga tao
ngayon (Santiago 5:14-16). Kaya, kung naisin ni Jesus na gawin ang gusto Niyang
gawin, ang mga tanda at himala na tulad na nabasa natin sa Gawa ay maaaring
makita parin natin sa panahon natin ngayon. Ngunit paano natin malalaman na
iyon ay tunay na mula sa Diyos? Kasi may mababasa tayo sa 2 Corinto 11:14 na, “At
hindi nakapagtataka! Sapagkat maging si Satanas man ay nagpapanggap na anghel
ng liwanag,” na tulad ng mga apostol na nakakagawa ng mga himala at
nagtuturo ng salita ng Diyos pero hindi pala tunay na nasa Diyos. Simple lang.
Kung ang himalang nasaksihan o narinig mo ay nasundan ng pagpapahayag ng biblikal
na mensahe ng Magandang Balita na nagdala sa mga tao ng tunay na kaligtasan.
II. Simon and Philip: Magic versus the Gospel (8:9-13)
Dito
ibinaling naman ni Lucas ang ating atensyon mula sa ministeryo ng ebanghelyo ni
Felipe kay Simon na salamangkero.
Bago
dumating itong si Felipe, ang Simong ito ay “pinapahanga ang mga Samaritano
sa pamamagitan ng salamangka” (tal. 9). Kaya naman siya ay iginagalang ng lahat
ng mga Samaritano. Ang kanilang paniniwala sa kanya ay nabuod sa tal. 10, “Ang
lalaking ito ang tinatawag na Dakilang Kapangyarihan, ang kapangyarihan ng
Diyos.” Pero ang totoo ay siya ay manlilinlang at isang sinungaling;
gayunpaman, ang kanyang mahika ang lumilinlang sa mga Samaritano na dahilan
kung bakit siya’y patuloy na pinagkakatiwalaan (tal. 11).
Si Simon
ay isang huwad na propeta. Dahil ang mga tunay na propeta ay tinuturo ang
papuri sa Diyos, ngunit ang mga bulaang propeta ay gustong sa kanila ang papuri
para sa sariling kapakanan. At para mapanatili ang mga papuring tinanggap,
ilalagay nila ang pag-asa ng mga tao sa maling lugar. Kabaligtaran sa totoong
propeta, dahil ang itinataas nila ng may katapatan ay ang krus, “upang ang
inyong pananampalataya ay masandig sa kapangyarihan ng Diyos at hindi sa
karunungan ng tao” (1 Corinto 2:5). Habang si Simon na huwad na propeta ay
marangya at “pinahanga” ang mga tao
(tal. 11). Ngunit ang mga tunay na propeta ay dumarating na mapagpakumbaba at
sa Diyos umaasa. Sabi nga ni Pablo, 1 Corinto 2:3, “Noong ako'y nariyan,
ako'y nanghihina at nanginginig sa takot.” At sila rin ay tapat sa kanilang
mga salita. 1 Pedro 4:11, “Ikaw ba'y tagapangaral? Ipangaral mo ang salita
ng Diyos. Ikaw ba'y tagapaglingkod? Gamitin mo sa paglilingkod ang lakas na
kaloob sa iyo ng Diyos upang sa lahat ng bagay Siya'y papurihan sa pamamagitan
ni Jesu-Kristo. Sa Kanya ang kapangyarihan at karangalan magpakailanman! Amen.”
Kahit na ang mga huwad na propeta tulad ni Simon ay malantad, ang mga tunay na
propeta ay gagantimpalaan. 2 Timoteo 4:8, “Makakamtan ko na ang koronang
nakalaan sa mga matuwid. Sa Araw na iyon, ang Panginoon na siyang makatarungang
Hukom, ang siyang magpuputong sa akin ng korona; hindi lamang sa akin, kundi sa
lahat ng nananabik sa kanyang pagbabalik.”
Sa isang
kulturang nagbibigay kasiyahan kay Simon na isang kultong pagsunod, si Felipe
ay nakapagpalaganap ng mensahe ni Jesus na Siya lamang ang dakila at
kapuri-puri. Sa katunayan, ang paghahari ni Kristo ay lumalaganap sa mundo sa
pamamagitan ng makapangyarihang pangalan ni Jesus. Kaya sa halip na patuloy na
maibigay ng mga Samaritano ang kanilang atensyon kay Simon at sa mga mahika
nito, sila ay mas naniwala sa mensaheng dala ni Felipe at binigay ang kanilang
sarili kay Haring Jesus.
At nakagugulat
nga sa talata 13 na, “pati si Simon ay sumampalataya rin.” Ngunit kahit
na tila nakakamangha nga ito sa kaharian ng Diyos, tila lumabas agad ang tunay
na kulay ni Simon. Dahil pagkatapos mabautismuhan si Simon, kapansin-pansing
namangha siya sa mga tanda at himala na ginagawa ni Felipe sa talata 13. At
batay nga sa saway ni Pedro sa talata 20 at 21 kay Simon, at ang kanyang
pahayag tungkol sa masamang puso ni Simon at sa pangangailangan nyang magsisi
at mapatawad sa talata 22 at 23, ligtas na sabihin na si Simon ay hindi isang
tunay na mananampalataya.
Gayunpaman,
ang ebanghelyo ay nagtagumpay. Dahil marami sa mga Samaritanong namangha sa
mahika ni Simon ang lumuhod at nagsuko ng buhay kay Jesus. Ang kanilang tugon
sa mensahe ng Magandang Balita ay nagpapaalala sa atin na ang ebanghelyo ay
maaaring makaapekto sa sinuman. Ang Mabuting Balita ni Jesus ay makakapagpalaya
kahit sa mga sangkot sa itim na mahika, mistisismo (mysticism), at pangkukulam.
Sa
katunayan tayong dating mga binulag ni Satanas (2 Corinto 4:4), ay niligtas ni
Jesus. Sa pamamagitan ng walang pag-iimbot na pangangaral ni Felipe patungkol
kay Kristo, nalugod ang Diyos na nagbigay ng liwanag sa mga bulag. Nawa’y
hangarin nating maging mensahero ng kaliwanagan, na makasama ni Pablo sa
pagsabi na, “5 Hindi namin ipinapangaral
ang aming sarili, kundi si Kristo Jesus bilang Panginoon. At kami ay lingkod
ninyo alang-alang kay Jesus. 6 Sapagkat ang Diyos na nagsabing, ‘Mula sa
kadiliman ay sisilang ang liwanag,’ ay Siya ring nagbigay liwanag sa aming isip
upang makilala namin ang kaluwalhatian ng Diyos na nahahayag sa mukha ni Kristo.”
(2 Corinto 4:5-6).
III. The Apostles: Sent for the Gospel (8:14-17)
Ang
magandang balita patungkol sa kapangyarihan ng ebanghelyo sa Samaria ay
nakarating sa mga apostol sa Jerusalem. Ito ngayon ang isang pambihirang
sandali kung saan makikita na ang mga Samaritanong tinuring nilang tagalabas ay
malinaw ngayon na isinama sa iglesya ng Diyos. Ang mga apostol ay nasa
Jerusalem parin at isinugo nila si Pedro at Juan para makiisa sa gawain doon. Ano
ang sumunod na nangyari? “15 Pagdating doon, ipinanalangin ng dalawang
apostol ang mga Samaritano upang sila'y tumanggap din ng Espiritu Santo, 16
sapagkat hindi pa ito bumababa sa kaninuman sa kanila. Sila'y nabautismuhan pa
lamang sa pangalan ng Panginoong Jesus” (mtal. 15-17).
Maraming
tao ang nahirapang maunawaan ang mga talatang ito. May ibang mga relihiyon na
ginamit ang tekstong ito sa kanilang aral na hindi lahat ng mga mananampalataya
ay makakatanggap ng Banal na Espiritu sa kaligtasan at dapat, samakatuwid, na
makita ito na nasayo talaga ang Espiritu sa pamamagitan ng “speaking in
tongues” – pag hindi mo nagagawa iyan tiyak na wala pa sayo ang Banal na
Espiritu ayon sa kanila. Ang mga nagtuturo nito ay karaniwang nagsasabi na ang
isang tao ay maaaring tunay na ligtas at binago ngunit wala siyang Banal na
Espiritu. Bahagyang binago ng ilan ang pananaw na ito, na nagtuturo na ang mga
Samaritanong nabanggit dito sa talata ay tunay na ligtas, binago, at
nagtataglay ng bahagi ng Espiritu ngunit wala pang espirituwal na mga kaloob. Ang
iba naman nagsasabi na ang mga unang sumampalataya na mga Samaritano ay may
depekto; kaya, ang Espiritu ay hindi dumating hangga’t hindi sila nagkaroon ng
tunay na pananampalataya. Karamihan sa mga nagtuturo ng pananaw na ito ay
naniniwalang binibigyang-diin ng tekstong ito ang mga panganib ng hindi tapat
na pananampalataya. Ngunit ang mga interpretasyong ito at paniniwalang ito ay
mali. Dapat nating tandaan ang kwentong ito ay nasa natatanging lugar sa
kasaysayan ng pagtubos.
Ang
kumpirmasyon ng mga apostol ay kinakailangan upang mapatunayan ang pagsasama ng
mga Samaritano sa iglesya. Dahil nga na nakita natin na merong matagal na hindi
pagkaaunawan sa pagitan ng mga Samaritano at mga Hudyo, kailangan na ang mga
Samaritano ay makatanggap ng Banal na Espiritu sa presensya ng mga lider ng
Jerusalem para mapanatili ang pagkakaisa ng iglesya dahil napakita nito na ang
natanggap nila ay ang parehong Espiritu Santo na ibinigay sa mga Kristiyano sa
Jerusalem. Ito’y nagpaalala din sa mga Samaritano na kailangan nilang
magpasakop sa awtoridad ng mga apostol. Ganito din ang sagot sa kaparehong
nangyari sa Gawa 19:5. Kailangan nating maunawaan na ang nakita nating pag-antala
ng pagdating ng Banal na Espiritu sa mga sumampalatayang hindi Hudyo sa Gawa 8
at 19 ay nasa transisyonal na panahon patungkol sa pagdating ng Banal na
Espiritu at hindi ito ang normal. Ngunit alam natin na ang sinumang sumampalataya kay Jesus
ay pananahanan ng Banal na Espiritu.
IV. Simon and Peter: A Confrontation Related to the Gospel
(8:18-24)
Matapos
ipatong ng mga apostol ang kanilang mga kamay sa mga Samaritano, tinanggap nila
ang Banal Espiritu. Nakita ni Simon ang pangyayaring ito, at buong tapang
niyang inalok ang mga apostol ng pera (v. 19) upang ibigay sa kanya ang
kapangyarihan ng Espiritu. Itinala nga dito ni Lucas ang mabagsik na tugon ni
Pedro sa mga talata 20-23 maging ang tugon ni Simon sa talata 24.
Marahil
inisip ni Simon na kapag nagkaroon din siya ng ganong kapangyarihan ay maaari
siyang kumita ng maraming pera. Ito’y nagpapakita na malinaw na siya ay walang
nalalaman sa kalikasan ng Espiritu sa talatang ito, marahil ay iniisip niya na
ang Espirit ay isang di-persona na pwersa na magagawang manipulahin sa halip na
bilang isang banal na persona kung saan siya magpapasakop at mabubuhay.
Pinagsabihan
siya ni Pedro at sinabi sa talata 20 na, “mapapahamak ka (sa impyerno), ikaw
at ang iyong salapi.” Nakita niya na itong si Simon ay ganap na hindi
nauunawaan ang Diyos at ang Kanyang biyaya. Napakaseryoso itong maling
pagkaunawa ni Simon na ito, sa katunayan idinagdag pa ni Pedro na sa talata 21
na, “wala kang bahagi ni karapatan sa bagay na ito, sapagkat alam ng Diyos
na marumi ang puso mo.” Ang gustong sabihin dito ni Pedro sa kanya na siya
ay hindi tunay na ligtas kaya siya’y sinabi na magsisi.
Alam ni
Pedro na si Simon ay nasa matinding panganib dahil ang kanyang puso ay
napakasama sa harap ng Diyos. Sa halip na magkaroon ng mapagpakumbabang
pananampalataya na tumanggap ng kabutihan ng Diyos na kaloob, inisip niya na
kaya niyang manipulahin, kontrolin, at bayaran ang Diyos. Nakita ni Pedro na
siya’y balot ng inggit at bilanggo ng kasalanan (tal. 23). Tumugon naman si
Simon na parang may sinseridad na sa talata 24 na siya’y ipanalangin.
Ang
pangyayaring ito ay nagtuturo sa atin ng dalawang importanteng mga aral:
1. Ang Banal na Espiritu ay hindi
nabibili.
Ang
Diyos lang ang nagbibigay ng Banal na Espiritu. Hindi natin mabibili ang
kaligtasan o ang mga kaloob ng Diyos. Hindi natin Siya magagamit para sa
personal na interes; Siya ang ating makapangyarihang Panginoon. Ibig sabihin, ang
ating pera, katayuan sa lipunan, at ang mga talento natin ay hindi
makapagliligtas sa atin o maging dahilan upang tayo ay italaga ng Diyos sa mga
posisyon sa Kanyang kaharian. Ang kaligtasan ay isang kaloob mula sa Diyos sa
pamamagitan ng pananampalataya kay Jesu-Kristo (Gawa 15;11), at ang ating
espirituwal na mga kaloob, ay dapat gamitin sa paglilingkod sa iglesya, at
ito’y mga kaloob na mula sa Diyos na ipinamahagi ayon sa Kanyang perpektong
kaloob.
2. Talagang dapat tayong mamangha sa kamangha-manghang biyaya ng
Diyos.
Hindi
napagtanto ni Simon na ang ebanghelyo ang magpapalaya sa isang tao mula sa
pagkahumaling sa sarili at mga materyal na bagay. Ang problema sa pagkamangha
ni Simon sa biyaya ng Diyos ay dahil interesado siya sa kanyang sariling
kaluwalhatian at kapangyarihan.
Sa
katunayan ay ang pagsaway ni Pedro sa kanya ay isa nang magandang regalo. Siya
ay inalok ng pagkakataong magsisi at mapatawad. Ito rin ay biyaya.
Ang kaso
ni Simon ay iba sa sitwasyon nina Ananias at safira sa Gawa 5:1-11, kung saan
ay hinatulan agad ang mag-asawa. Marahil ang kasalanan ng dalawa ay malupit
dahil ito ay pinagplanuhan habang ang kasalanan naman ni Simon ay dahil sa ito
ay bahagi ng kanyang kamangmangan. Anuman ang pinagkaiba at dahilan, si Simon
ay mabiyayang binigyan ng pangalawang pagkakataon. Kaya ang kwento niya ang
magdala sa atin para mag sisi at humingi ng habag sa Diyos. At paalala din ito
sa atin para magpasalamat sa Kanyang biyaya sa atin.
V. The Apostles: More Preaching of the Gospel (8:25)
“Bumalik sa Jerusalem sina Pedro at Juan pagkatapos
magpatotoo at mangaral ng salita ng Panginoon sa lunsod ng Samaria. Ipinangaral
nila ang Magandang Balita tungkol kay Kristo sa maraming nayon ng Samaria na
kanilang dinaanan.”
Pagkatapos
ng pangyayaring ito kay Simon, bumalik na ang mga apostol sa Jerusalem. Ang
nakakatuwang bagay ay sa kanilang paglalakbay ay nangangaral sila patuloy ng
ebanghelyo sa kanilang mga dinaraanan. Ang kanilang kapursigiduhan sa
pangangaral ng ebanghelyo ay nagbibigay hamon din sa atin na tularan natin ang
kanilang walang tigil na pagsusumikap sa pagpapahayag. Wala silang sinasayang
na pagkakataon.
VI. Gospel Applications
Ano ngayon ang mga dapat nating gawin?
a. Ipangaral ang ebanghelyo.
Bakit
ganun nalang kapursigido ang mga apostol sa pangangaral ng Magandang Balita ni
Kristo? Dahil ang Magandang Balita ay, “ang kapangyarihan ng Diyos para sa
kaligtasan ng bawat sumasampalataya,” (Roma 1:16). Hindi sapat na “isabuhay
ang ebanghelyo.” Dapat nating ipahayag at ipaliwanag ito. Sa pulpito, sa lugar
kung saan kayo nag tatrabaho, sa hapagkainan, o saanman tayo naroroon, dapat
nating ibahagi ang kabutihan ng Diyos, ipaliwanag ang katotohanan tungkol sa
kasalanan, at ituon ang pansin sa maluwalhating pagtubos na mayroon tayo kay
Jesu-Kristo. Alalahanin natin ang sinabi ni Pablo sa 1 Corinto 1:21, “Sapagkat
ayon sa karunungan ng Diyos, hindi Niya pinahintulutang Siya'y makilala ng tao
sa pamamagitan ng kanilang karunungan. Sa halip, minarapat Niyang iligtas ang
mga nagpapasakop sa Kanya sa pamamagitan ng Magandang Balita na aming
ipinapangaral, na sa tingin ng iba'y isang kahangalan.”
Kaya
ipangaral natin si Kristo. Samantalahin natin ang bawat pagkakataon na
maibahagi ang ebanghelyo kung saan man tayo naroroon.
b. Ipahayag ang ebanghelyo sa iba’t
ibang sitwasyon.
Si
Felipe at ang mga inusig na mga Kristiyano sa Jerusalem ay naging pagkakataon
sa kanila ang kanilang pagkawatak-watak para lumawak ang naaabot ng ebanghelyo.
At maging ang nakita nating ginawa ng mga apostol ng sila’y pabalik sa
Jerusalem na nangaral sa bawat lugar na kanilang nadaanan. Ito’y isang paalala
sa atin na mamuhay tayo na may intensyonalidad sa ebanghelyo. Lahat tayo ay
misyonaryo. Lagi nating itanong kung papaano ko ba maibabahagi si Kristo sa
sitwasyon ko? Nais ng Diyos na maging kusa sa atin ang pagbabahagi ng
ebanghelyo sa ating mga anak, sa ating mga katrabaho, sa ating mga mamimili, at
sa ating mga kasamahan. Gawin natin ang sinasabi sa Colosas 4:5-6, “5 Maging
matalino kayo sa pakikitungo sa mga hindi nananampalataya at pahalagahan ninyo
ang bawat pagkakataon. 6 Sikapin ninyong laging maging kaaya-aya at
kapaki-pakinabang ang inyong pananalita sa kanila, at matuto kayong sumagot
nang tama sa sinumang nagtatanong.”
c. Purihin ang Diyos sa Kanyang
gawang pagliligtas sa mga bansa.
Salamat sa Diyos sa napakagandanag kwentong ito na nagpakita
sa atin ng kapangyarihan at pag-unlad ng ebanghelyo na kumilos sa buhay ng mga
Samaritano. Ito’y nagpaalala sa atin na pagsisihan natin kung tayo man ay
minsang nag-isip na may mga taong hindi karapat-dapat sa kaligtasan.
Ipanalangin natin at buong tapang na ibahagi ang Mangandang Balita sa lahat
lalo na’t alam nating walang sinuman ang hindi kayang abutin ng nagliligtas na
biyaya ng Diyos.
______________________________________________________
Discussion:
Pagbulayan:
1. May karanasan ka ba na minsan kang nakaranas ng pag-uusig ng dahil
sa iyong pananampalataya kay Kristo? Sa anong mga
paraan naisusulong o nahahadlangan ang misyon ng Diyos
sa pamamgitan ng pag-uusig noong unang siglo?
2. Bakit ipinagpaliban ng Diyos ang pagbuhos ng Kanyang Espiritu sa mga
mananampalatayang Samaritana? Bakit ito naging mahalaga?
Anong mga aral ang maaari nating matutunan mula
sa natatanging kaganapang ito?
3. Alalahanin kung papaano mabigat na pinagsabihan ni Pedro si Simon
para sa pagsisi. Bakit mahalaga ang pagsisisi sa
pagsampalataya kay Jesus?
Pagsasabuhay:
1. Gawa 8:4
“Dahil dito,
nagkahiwa-hiwalay ang mga mananampalataya sa iba't ibang lugar, ngunit saanman
sila makarating ay ipinapangaral nila ang salita.”
Anong prinsipyo sa buhay mo bilang mananampalataya ang magagawa mo sa
mga talatang ito?
2. Ano ang mga maaari mong gawin upang maihatid ang Mabuting Balita
ng kaligtasan sa pamamagitan ni Kristo sa iba?
Panalangin:
Ipanalangin
na tulungan kang maisabuhay ang natutunan.
