Name of God: Deliverer - "Huwag Pansinin ang mga Kasinungalingan" (92 of 366)

Name of God: Deliverer
Huwag Pansinin ang mga Kasinungalingan
Basahin: 2 Hari 18:19-37
(92 of 366)

“Kaya ngayon, Yahweh, iligtas po Ninyo kami kay Senaquerib para malaman ng buong daigdig na Kayo lamang ang kaisa-isang Diyos.” (2 Hari 19:19)

“Walang makakatulong sa iyo, kahit na ang Diyos." Narinig mo na ba ang mga salitang ito na bumulong sa kaibuturan ng iyong kaluluwa kapag ikaw ay nakulong sa mahihirap na kalagayan?

Hindi lamang narinig ni Haring Hezekias ang parehong ganitong mensahe mula sa kanyang kaaway, narinig ito ng buong lungsod ng Jerusalem. Ang narinig nila, gayunpaman, ay isang kasinungalingan. Tingnang mabuti ang mapanlinlang na mensahe ng kaaway. Una, sinabi niyang sinang-ayunan ng Panginoon na ito’y laban sa Juda. Pagkatapos ay ikinumpara niya ang Panginoon sa mga diyos ng ibang nasakop na mga bansa upang kutyain ang maliwanag na kawalan ng kakayahan ng mga Hudyo.

Alam ni Hezekias na mayroon lamang siyang isang depensa. Tumugon siya sa pamamagitan ng direktang pagpunta sa kanyang Tagapagligtas. Walang ibang may kapangyarihang magligtas. Ang Panginoon ay kikilos sa ngalan ng Kanyang mga tao upang protektahan sila at muling ipapakita sa mundong nagmamasid na Siya lamang ang Diyos.

Ang ating kaaway ay walang ibang gugustuhin kundi ang mawalan tayo ng pananampalataya sa Panginoon. Mapanganib ang mga banayad na kasinungalingan ng kalaban dahil tila sinusuportahan ito ng ating mga kalagayan. Gaano man kakila-kilabot ang ating sitwasyon, gayunpaman, hinding-hindi ito hihigit sa ating Tagapagligtas.

Pagbulayan:
Kailan ikaw naniwala sa mga kasinungalingan tungkol sa iyong Tagapagligtas? Ano ang gagawin mo upang hindi ka mahulog sa mga kasinungalingan ng kaaway laban sa Diyos?

Panalangin:
Panginoong Diyos, tulungan Mo po akong lampasan ang aking mga kalagayan tungo sa Iyong pagliligtas.

Name of God: Deliverer - "Pagkaalipin ng Kasalanan" (91 of 366)

Name of God: Deliverer
Pagkaalipin ng Kasalanan
Basahin: Exodo 6:1-8
(91 of 366)

“Ang ating Diyos ay isang Diyos na ang gawa ay magligtas” (Awit 68:20)

Ang pang-aalipin ay kasuklam-suklam. Hinahamak nito ang mga tao sa paraang hindi natin maisip. Ngunit pinahintulutan ng Diyos ng Israel ang Kanyang piniling mga tao na makaranas ng pagkaalipin sa loob ng apat na raang taon.

Pinahintulutan ng Panginoon ang mga Israelita na dumanas ng malupit na pang-aapi hanggang sa wala na silang ibang maaasahan maliban sa Kanya. Nang sa wakas ay nailigtas Niya ang Kanyang mga tao, ginawa ito ng Diyos sa paraang hinding-hindi nila malilimutan, at sa paraang walang sinuman ang makakatanggap ng kahit na katiting na kredito.

Ngayon, binabati natin ang ating sarili sa pagiging bahagi ng isang sopistikadong lipunan na hindi kailanman kinukunsinti ang pang-aalipin. Ngunit hindi natin pinapansin ang mga tanikala ng kasalanan na nagbubuklod sa atin nang mas malupit kaysa sa sinumang mapang-api ng tao. Ang pagkaalipin sa kasalanan ay nagpapababa sa atin. Nagdudulot ito sa atin ng kahihiyan, kawalan ng pag-asa, at pag-iisa ... hanggang sa dumating ang ating Tagapagligtas.

Iniligtas tayo ng Diyos mula sa pagkaalipin sa kasalanan sa paraang hinding-hindi natin malilimutan, at sa paraang hindi maaaring tanggapin ng sinumang tao. Ginawa ni Kristo para sa atin ang hindi natin kayang gawin para sa ating sarili. Nawawala ang mga tanikala ng kasalanan at kahihiyan kapag nagtitiwala tayo sa Kanyang gawaing pagliligtas sa krus.

Pagbulayan:
Kung hindi na ikaw alipin ng kasalanan, bakit pipiliin mo pa ring magkasala? Paano ka makakaasa sa iyong Deliverer ngayon?

Panalangin:
Panginoong Diyos, salamat sa pagiging Tagapagligtas ko. Nawa'y hindi ko kailanman maliitin ang malupit na kapangyarihan ng pagkaalipin sa kasalanan kung saan Mo ako iniligtas.

Name of God: Covenantal - "Ang Pinakamahusay para sa Pinakamahusay" (90 of 366)

Name of God: Covenantal
Ang Pinakamahusay para sa Pinakamahusay
Basahin: 1 Samuel 18:1-4; 20:12-17
(90 of 366)

“Dahil sa pagmamahal ni Jonatan kay David, isinumpa niya na sila'y magiging magkaibigan habang buhay.” (1 Samuel 18:3)

Kapag iniisip natin ang mga tipan sa Bibliya, kadalasang iniisip natin ang mga tipan sa pagitan ng Diyos at ng sangkatauhan, tulad ng mga tipan kay Noe, Abraham, at sa luma o bagong mga tipan.

Itinala rin ng Bibliya ang mga tipan na ginawa sa pagitan ng indibidwal na mga tao. Ang ganong tipan ang sumasalamin sa kaugnayan ni David kay Jonatan. Si Jonatan ay tagapagmana ng trono ng Israel, na hawak ng kanyang amang si Saul, ang naghaharing hari. Si David ay pinahiran upang maging kahalili ni Saul. Dapat ay sinumpaang magkaaway sina David at Jonatan. Pagkatapos ng lahat, si David ang nakatakdang makakuha sa pamamagitan ng appointment nang kung ano ang dapat na pag-aari ni Jonathan bilang mana. Gayunman, sa halip na ituring si David bilang isang mang-aagaw, ang pag-ibig ni Jonatan kay David ay naging dahilan upang mas unahin niya ang mga interes ni David kaysa sa kanya. 

Ang kasal ay isa pang halimbawa ng isang tipan sa pagitan ng dalawang tao. Ang bawat tao ay nakatuon sa isa't isa hanggang sa paghiwalayin ng kamatayan. Ang kasal ay kumakatawan din sa walang kundisyong bagong tipan na mayroon ang Diyos sa Kanyang mga tao. Ang Kanyang pag-ibig ay laging naghahangad ng pinakamabuti para sa atin.

Ang ugnayang pangkasunduan ay palaging ang pinakamahusay sa akin ay nagnanais ng pinakamahusay para sa iyo.

Pagbulayan:
Ano ang maaari mong gawin ngayon sa isang relasyon na meron ka na  maaaring may mabubuong kasunduan sa inyo o may nabuo na kayong kasunduan para mas ibigay mo sa kanya ang interes niya kaysa sa sarili mong interes?

Panalangin:
Panginoon, tulungan Mo po akong parangalan Ka sa pamamagitan ng pagiging tapat sa aking mga pakikipagtipan.

Name of God: Covenantal - "Walang Kondisyong Relasyon" (89 of 366)

Name of God: Covenantal
Walang Kundisyong Relasyon
Basahin: Hebreo 8:7-13
(89 of 366)

“Ang kopang ito ang bagong tipan ng Diyos na pinagtibay ng aking dugo.” (Lucas 22:20)

Nakagawa ka na ba ng may kondisyong pangako? "Kung gagawin mo ito, gagawin ko iyon." Sa Bibliya, gumawa ang Diyos ng ilang walang kundisyon at may kondisyong mga tipan upang ilapit ang Kanyang mga tao sa Kanya.

Inilalarawan ng Genesis 12:1-3 ang walang kundisyong tipan ng Diyos kay Abraham. Inangat siya ng Diyos mula sa dilim, nangako na pagpapalain siya at pagpapalain ang mundo sa pamamagitan niya—isang maagang propesiya ng Mesiyas. Dahil ang tipan ay walang kondisyon, ang katuparan nito ay lubos na nakasalalay sa Diyos.

Makalipas ang daan-daang taon, nakipagtipan ang Diyos sa bansang Israel. Ang lumang tipan ay nakasalalay sa pag-uugali ng mga Israelita. Sinasabi sa atin ng Deuteronomio 30:15-20 na ang pagsunod sa Kautusan ay nagdulot ng pagpapala, habang ang paghihimagsik ay nagbunga ng paghatol. Ang mga hinihingi ng Kautusan ay naglalarawan ng pangangailangan ng mga tao sa kanilang pagdating ng Mesiyas.

Nang dumating ang Mesiyas sa Israel, itinatag ng Diyos ang isang walang kundisyong bagong tipan sa Kanyang mga tao. Ginawa ng Diyos ang lahat ng gawain sa pamamagitan ni Jesu-Kristo; wala tayongkontribusyon sa katuparan nito.

Walang kondisyong tipan, walang kondisyong relasyon, walang kondisyong kaligtasan.

Pagbulayan:
Minsan ba ay sinusubukan mong mag-ambag sa bagong tipan na relasyon sa Diyos, sa halip na tanggapin ang natapos na gawain ni Kristo sa krus?

Panalangin:
Amang Diyos, salamat sa pagtupad Mo sa lahat ng kailangan para ako ay mapabilang sa Iyo.

Name of God: Covenantal - "Ang Malaking Larawan" (88 of 366)

Name of God: Covenantal
Ang Malaking Larawan
Basahin: Genesis 9:8-17
(88 of 366)

“Ngunit Ako'y gagawa ng tipan natin.” (Genesis 6:18)

Tunay na ang bawat isa sa atin ay nabighani sa bahaghari lalo na noong mga bata pa tayo. Ang mahina at kumikinang na mga kulay ay nag-aangat sa atin mula sa ating mga alalahanin habang ninanamnam natin ang panandaliang kasiyahan. Gayunpaman, ang mga bahaghari ay mayroon ding mas pangmatagalang kahalagahan.

Sa unang pagkakataon na makita natin ang salitang tipan na binanggit sa Bibliya, sinabi ng Diyos na makikipagtipan Siya kay Noe. Pagkatapos ay pinagtibay ng Diyos ang Kanyang kasunduan, nangako na hindi na Niya muling sisirain ang lupa sa pamamagitan ng baha. Ito ay isang walang kundisyong tipan, na nangangahulugang ang pangako ng Diyos ay hindi nakasalalay sa mga aksyon ni Noe o sinuman maliban sa Diyos Mismo.

Ang mga tipan sa Bibliya ay kadalasang may kasamang tanda. Nagbigay ang Diyos ng bahaghari bilang tanda ng tipan na ito. Isipin kung ano ang naramdaman ni Noe sa tuwing umuulan. Nag-iisip ba siya kung babaha na naman? Ang hitsura ng isang bahaghari ay nagbigay-katiyakan sa kanya na tinutupad ng Diyos ang Kanyang mga pangako.

Ang arko ng bahaghari ay nagpapaalala sa atin na tulad ng karamihan sa buhay, nakikita lamang natin ang isang bahagi habang nakikita ng Diyos ang kabuuan. Ang Pahayag 4:3 ay nagbibigay sa atin ng pagsilip sa kung ano ang nakikita ng Diyos. Isang bahaghari ang pumapalibot sa Kanyang trono-hindi isang bahagyang arko, ngunit isang buong bilog! Laging nakikita ng Diyos ang malaking larawan. Ang Kanyang mga tipan ay palaging para sa ating ikabubuti, at lagi Niyang tinutupad ang Kanyang salita.

Pagbulayan:
Paano nakakaapekto ang katiyakan na tinutupad ng Diyos ang Kanyang tipan sa iyong relasyon sa Kanya?

Panalangin:
Panginoon, salamat na mapagkakatiwalaan ko ang Iyong tapat na Salita habang tinutupad Mo ang tipan sa akin. 

Gawa 12:1-24 - "Opposition and Advancement"

 

Opposition and Advancement

Lesson 16

Scripture: Gawa 12:1-24

1 Nang mga panahon ding iyon, sinimulang usigin ni Haring Herodes ang ilang kaanib ng iglesya. 2 Ipinapatay niya sa pamamagitan ng tabak si Santiago na kapatid ni Juan. 3 At nang makita niyang ito'y ikinalugod ng mga Judio, si Pedro naman ang kanyang ipinadakip. Nangyari ito noong Pista ng Tinapay na Walang Pampaalsa. 4 Pagkadakip kay Pedro, siya'y ikinulong at pinabantayan sa apat na pangkat ng tig-aapat na kawal. Ang balak ni Herodes ay iharap siya sa bayan pagkatapos ng Paskwa, 5 kaya't nanatiling nakabilanggo si Pedro. Subalit ang iglesya ay taimtim na nanalangin sa Diyos para sa kanya.

6 Nang gabi bago iharap ni Herodes si Pedro sa bayan, natutulog ito sa pagitan ng dalawang kawal. Nakagapos siya ng dalawang tanikala at may mga bantay pa sa harap ng pinto ng bilangguan. 7 Walang anu-ano'y lumitaw ang isang anghel ng Panginoon at nagliwanag sa silid-piitan. Tinapik nito si Pedro sa tagiliran at ginising. “Dali, bumangon ka,” sabi ng anghel. Nakalag ang mga tanikala sa mga kamay ni Pedro. 8 “Magbihis ka't magsuot ng sandalyas,” sabi ng anghel, at ganoon nga ang kanyang ginawa. Sinabi pa sa kanya ng anghel, “Magbalabal ka't sumunod sa akin.”

9 Lumabas at sumunod si Pedro sa anghel, ngunit hindi niya alam kung totoo nga ang nangyayaring iyon. Akala niya'y pangitain lamang iyon. 10 Nakalampas sila sa una at pangalawang bantay at nakarating sa pintuang bakal na labasan papunta sa lungsod. Ito'y kusang bumukas at sila'y lumabas. Pagkaraan nila sa isang kalye, bigla siyang iniwan ng anghel.

11 Noon natauhan si Pedro, kaya't sinabi niya, “Ngayon ko natiyak na totoo pala ang lahat! Isinugo ng Panginoon ang Kanyang anghel at iniligtas ako sa kamay ni Herodes at sa inaasahan ng mga Judio na mangyari sa akin.”

12 Nang maunawaan niya ang nangyari, nagpunta siya sa bahay ni Maria na ina ni Juan na tinatawag ding Marcos. Maraming nagkakatipon doon at nananalangin. 13 Nang si Pedro ay kumatok sa pinto, lumapit si Roda na isang katulong upang tingnan kung sino iyon. 14 Nakilala niya ang tinig ni Pedro, dahil sa tuwa ay tumakbo siyang papasok ng bahay nang hindi pa nabubuksan ang pinto, at sinabi sa lahat na si Pedro ay nasa pintuan.

15 “Nahihibang ka!” sabi nila. Ngunit iginiit niyang naroroon nga si Pedro. Kaya't sinabi nila, “Anghel niya iyon!” 16 Samantala, patuloy na kumakatok si Pedro.

Nang buksan nila ang pinto, nakita nga nila si Pedro at hindi sila makapaniwala. 17 Sila ay sinenyasan niyang tumahimik. Pagkatapos, isinalaysay niya kung paano siya inilabas ng Panginoon mula sa bilangguan. “Sabihin ninyo ito kay Santiago at sa mga kapatid,” sabi pa niya. Pagkatapos, umalis siya at nagpunta sa ibang lugar.

18 Kinaumagahan, gulung-gulo ang mga kawal dahil sa pagkawala ni Pedro, at hindi nila alam kung ano ang nangyari sa kanya. 19 Ipinahanap ni Herodes si Pedro, at nang hindi matagpuan ay ipinasiyasat ang mga bantay at ipinapatay.

Pagkatapos, umalis si Herodes sa Judea, pumunta sa Cesarea at nanatili roon.

20 Matagal nang galit si Herodes sa mga taga-Tiro at mga taga-Sidon. Kaya't sama-samang lumapit sa kanya ang mga taga-Tiro at taga-Sidon upang makipagkasundo, sapagkat sa lupain ng hari nanggagaling ang ikinabubuhay ng kanilang bayan. Nakiusap sila kay Blasto, ang tagapamahala sa palasyo, upang sila'y samahan. 21 Pagsapit ng takdang araw, si Herodes ay nagsuot ng damit-hari, umupo sa trono, at nagtalumpati. 22 Sumigaw ang mga taong-bayan, “Isang diyos ang nagsasalita, hindi tao!” 23 At noon din ay hinampas ng isang anghel ng Panginoon si Herodes, sapagkat inangkin niya ang karangalang nauukol sa Diyos; at siya'y kinain ng mga uod hanggang sa mamatay.

24 Samantala, patuloy na lumago at lumaganap ang salita ng Diyos.

Pangunahing ideya ng pag-aaral:

                Naglunsad si Haring Herodes ng pampublikong pag-atake sa mga pinuno ng simbahan sa Jerusalem, pinatay si Santiago at ikinulong si Pedro, ngunit sa huli ay hindi niya mapigilan ang pagsulong ng kaharian ni Kristo.

Outline ng ating pag-aaral:

I. Scene 1: The Evil Attack (12:1-5)
A. Opposition is inevitable
B. God’s sovereignty is inscrutable
C. Prayer is effectual

II. Scene 2: The Lord’s Rescue (12:6-19)
A. The Lord’s peace is phenomenal
B. The Lord’s grace is astonishing
C. The Lord’s power is immeasurable

III. Scene 3: The Final Word (12:20-24)
A. Herod’s idolatry
B. Herod’s obituary
C. A word of warning and a word of hope



                Kahit saan ay may tunggalian. Sa politika, sa tv network, mga brand ng appliances, gadget, damit, sa fastfood, at maging sa kaharian ng Diyos, ito ang kaharian ng kadiliman na sumasalungat sa kaharian ng minamahal na Anak ng Diyos (Col. 1:11-12). Ang mahalaga, partikular sa huling halimbawang ito, ang mga magkaribal ay hindi pantay. At hindi rin kunti ang lamang.

                Sa kwentong ito ay nagbigay si Lucas ng isang malinaw na halimbawa ng kahangalan ng paglaban sa Hari ng mga hari. Para sa akin ito ang isa sa nakakatuwa at nakakaakit na kwento sa lahat sa aklat ng Gawa.

                Dito makikita natin ang misyon ng iglesya na gumagawa ng mahahalagang hakbang sa pasulong. Bago sabihin ni Lucas ang tungkol sa malaking pagsulong ng ebanghelyo sa unang paglalakbay ng misyonero sa kabanata 13, binigyan niya tayo ng isang kuwento tungkol sa lumalaban sa iglesya sa Jerusalem. Ipinapaalala nito sa atin na ang pagsulong ng kaharian ay merong makabuluhang kapalit.

                Ang nangunguna sa pag-atake sa iglesya ay si Herod Agrippa I, na pumatay kay apostol Santiago at pagkatapos ay ikinulong si apostol Pedro. Ang ganitong conflict ay hindi pangkaraniwan. Meron tayong mapapansin na pattern, na nagbibigay ng malaking pag-asa para sa mga mananampalataya sa gitna ng conflict. Nang nagsimula ang iglesa ay makikita na ang conflict sa iglesya at sa mga umuusig. Sa kabila nito may katiyakan tayo na kahit ang kapangyarihan ng kamatayan at impyerno ay hindi mananaig laban sa iglesya ni Kristo, dahil ito ay itinayo sa ligtas na bato.

                Sa madaling salita, makakarelate tayo sa kwentong ito. Ang mga Kristiyano sa bawat panahon ay haharap sa tunggalian kung naghahangad tayo na isulong ang ebanghelyo. Ngunit maaari nating harapin ang gayong salungatan nang may katiyakan na mananalo si Kristo!

I. Scene 1: The Evil Attack (12:1-5)

1 Nang mga panahon ding iyon, sinimulang usigin ni Haring Herodes ang ilang kaanib ng iglesya. 2 Ipinapatay niya sa pamamagitan ng tabak si Santiago na kapatid ni Juan. 3 At nang makita niyang ito'y ikinalugod ng mga Judio, si Pedro naman ang kanyang ipinadakip. Nangyari ito noong Pista ng Tinapay na Walang Pampaalsa. 4 Pagkadakip kay Pedro, siya'y ikinulong at pinabantayan sa apat na pangkat ng tig-aapat na kawal. Ang balak ni Herodes ay iharap siya sa bayan pagkatapos ng Paskwa, 5 kaya't nanatiling nakabilanggo si Pedro. Subalit ang iglesya ay taimtim na nanalangin sa Diyos para sa kanya.

                “Nang mga panahon ding iyon” (ito ang panahon nang ihanda ng iglesya ng Antioch ang handog na tulong na nakita natin sa Gawa 11:27-30) naglunsad si Haring Herodes (Agrippa I) ng marahas na pag-atake sa iglesya (tal. 1). Kung pamilyar ka sa Bibliya, malamang na pamilyar ka sa pangalang Herodes, ngunit madaling tayong malito sa mga Herodes na nabanggit sa Biblia. Ang dinastiyang Herodian na ito ay kilala sa pag-atake sa bayan ng Diyos. Pinamunuan nila ang Palestine na may kapangyarihang itinalaga ng Roma. Ang lolo ni Herodes Agrippa I ay si Herodes the Great, ang nagpapatay sa mga sanggol pagkatapos ng pagdalaw ng mga pantas (Mateo 1:16-18). Si Herodes Antipas, isang nakababatang anak ni Herodes the Great, at tiyuhin ni Herodes Agrippa I, ang nagpapugot sa ulo si Juan na Tagapagbautismo dahil sa sulsol (Mateo 14:1-12). Dito sa Gawa 12 mababasa naman natin si Herodes Agrippa I. Ang kanyang anak na si Agripa II ay makikita sa Gawa 25–26.

                Si Herodes Agrippa I ang nagtaglay ng marami sa mga katangian ng kanyang masamang pamilya. Noong bata pa siya ay ipinadala siya sa Roma at pinalaki sa mga aristokrasya ng Roma. Nagkaroon siya ng mga kaibigan noong bata pa siya kaya nag karoon siya ng mga koneksyon na humantong sa kanyang pamumuno sa kaharian ng mga Judio—halos kapareho ng kanyang lolo. Ang isa sa kaniyang mga kaklase ay ang emperador na si Claudius, na nagpalawak ng pamamahala ni Herodes. Si Herodes ay isang political chameleon. Noong kasama ng mga Romano, namuhay siya sa istilong Romano. Noong nasa paligid ng mga Hudyo, nabuhay siya para sa kanilang pabor. Siya ay isang taong ang nais ay pasiyahin ang mga tao, isang taong naghahanap ng papuri, at isang taong napopoot kay Kristo.

                Gumamit si Herodes Agrippa ng paraan na iba sa estilo ni Saulo na bahay-bahay o pa-isa-isang paraan ng pagbura sa mga tagasunod ni Kristo. Sa halip, pinili ni Herodes na patayin ang mga pinuno ng iglesya, dahil dito nasira ang moral ng iglesya. Nagsimula siya kay Santiago (anak ni Zebedeo at kapatid ni Juan, hindi ito ang Santiago na kapatid sa ama ni Jesus at ang may-akda ng aklat ni Santiago, na naging pinuno sa iglesya sa Jerusalem). Ang Santiago na ito, kasama sina Pedro at Juan, ay isang miyembro ng innermost circle ni Jesus. Pinatay ito ni Herodes na isa sa mahalagang tagapanguna “sa pamamagitan ng tabak” (tal. 2), at ito’y maaaring sa pamamagitan ng pagpugot ng ulo. Kaya't kasunod ng marahas na pagkamartir ni Esteban, ang iglesya ay nalungkot sa unang martir na apostol, na si Santiago.

                Ang desisyong ito ay “ikinalugod ng mga Hudyo,” at dahil nangyari ito, si Herodes ay nagpatuloy din sa pagdakip kay Pedro (tal. 3). Walang dahilan para patayin si Santiago o arestuhin si Pedro—ang dalawa ay hindi rebolusyonaryo sa pulitika—ngunit gusto ni Herodes na makipaglaro sa mga Romano at mga Hudyo. Sa paggawa ng gayong marahas na pagkilos, masisiguro niya sa mga Romano na ang maliit na sekta na ito na tinatawag na Kristiyanismo ay hindi lumalabag sa mga paraan ng Roma, at maaari rin siyang umapela sa mga Hudyo sa pamamagitan ng pagpapakita na siya ay naninindigan para sa kanilang mga tradisyon (halimbawa, sa templo, sa batas, at paghihiwalay sa mga Hentil). Gustung-gusto ni Herodes ang kapangyarihan. Gustung-gusto niya ang kaluwalhatian. Gustung-gusto niyang pasayahin ang mga tao.

                Hindi na natin kailangang tumingin ng malayo para makahanap ng mga modernong halimbawa ng pagpugot ng ulo sa mga sumasamba sa pangalan ni Kristo. Ang mga larawan ng pagpugot ng ulo ng ISIS na nag-aangking mananampalataya sa baybayin ng Libya ay hindi mawawala sa aking isipan ng ito ay aking mapanood. Ngunit ang mga Kristiyano ay maaaring mamatay nang may kumpiyansa dahil ang ating Hari ay maaaring ibalik ang ulong pinutol - muli Niyang bubuhayin ang mga namatay alang-alang sa Kanya.

                Inuna ni Herodes si Santiago kaysa kay Pedro, dahil maaaring mas lantad siya sa kanilang dalawa, upang masukat ang reaksyon ng karamihan sa kanyang kalupitan. Nang natuwa sila sa pagkamatay ni Santiago, nagpasya si Herodes na itarget ang nasa tuktok ng pamumuno ng kilusang Kristiyano sa pag-atake kay Pedro. (Ang masama ay laging gustong atakehin ang mga nasa pamumuno.)

                Isang bagay ang humadlang sa kanyang pagpugot sa pangalawang disipulong ito: ito ay panahon ng Paskuwa (tal. 3). Panahon na para sa taunang pagdiriwang ng exodo ng mga Hudyo, nang palayain ng Diyos ang Kanyang bayan mula sa paniniil ng Ehipto. Sa panahong ito, hindi pinahintulutan ang mga paglilitis o ang pagsasagawa ng mga parusa. Kaya ipinadala ni Herodes si Pedro sa bilangguan na binabantayan ng “apat na pangkat ng apat na kawal” (tal. 4). Maraming bantay iyon para lang sa isang lalaki, na nagmumungkahi na marahil ay ipinaalam ng Sanhedrin kay Agrippa ang naunang nangyari nang ikinulong ang mga apostol sa Gawa 5:19. Balak ni Herodes na ilabas si Pedro sa mga tao para sa isang palabas na paglilitis pagkatapos ng Paskuwa. Walang alinlangan na inisip ni Herodes na ito ay magbibigay ng malaking pabor sa mga Judio at magdadala sa kanya ng maraming papuri sa publiko.

               Nang si Herodes ay umatake gamit ang espada, ang iglesya ay sumasalungat sa panalangin (tal. 5). Ito ang dapat palaging maging tugon ng iglesya sa panahon ng matinding pagsubok at paghihirap. Una na nating nakita ang pinakaunang mga Kristiyano na gumawa din nito sa aklat ng Gawa 4:29-31.

Tignan natin ang tatlong katotohanan.

A. Opposition is inevitable

                Ang Bibliya ay nagbibigay ng mga pangyayari ng mga labanan sa loob ng mas malawak na konteksto ng isang malaking labanan. Iba't ibang tao ang nangunguna sa pagsalakay sa bayan ng Diyos, gamit ang iba't ibang paraan ng pakikidigma. Nanjan sila Faraon, Jezebel, Nebuchadnezzar, at si Herodes. Ang mga tao ng Diyos ay palaging nahaharap sa pag-uusig. Sa labing-isang kabanata ng aklat ng Gawa, nakita natin ang pagsalungat sa anyo ng mga pagbabanta, pananakot, pisikal na pananakit, at pagbato. Ngayon ang tabak naman ang nagamit laban sa bayan ng Diyos. Hindi tayo dapat magulat kapag nahaharap tayo sa oposisyon habang nabubuhay sa misyon; mas dapat tayong magulat kapag hindi ito ang nangyayari.

                Sinabi ni Jesus sa Kanyang mga alagad, “Magdaranas kayo ng kapighatian sa sanlibutang ito, ngunit tibayan ninyo ang inyong loob! Napagtagumpayan Ko na ang sanlibutan” (Juan 16:33). Habang tinapat ni Hesus ang masamang balitang ito sa atin, pinaalalahanan din Niya tayo ng magandang balita! Dinurog ni Kristo ang ulo ng ahas sa krus. Nagtagumpay Siya sa kamatayan nang lisanin Niya ang libingan. Umakyat Siya sa langit kung saan Siya namamahala at naghahari sa lahat. At sa lalong madaling panahon si Hesu-Kristo ay babalik upang hatulan ang mga buhay at ang mga patay. Sa liwanag ng mas malaking kuwentong ito, maaari nating isabuhay ang ating munting kwentong may pananampalataya, batid na ang Hari ay laging mananalo. Siya ang may kontrol.

                Ang ating Hari ang namahala nang mamatay si Santiago at ang namamahala nang makalaya si Pedro. Pwede Niya iligtas si Santiago, ngunit hindi Niya ginawa—para sa sarili Niyang layunin. (At tandaan natin, sa sandaling namatay si Santiago, naroon si Jesus upang salubungin siya sa langit.) Maaaring gamitin ng Hari ang mahimalang pagpapalaya o pagkamartir para sa pagsulong ng ebanghelyo.

                Nakikita natin ang mga halimbawa ng kapangyarihan ng pag-uusig sa buong kasaysayan ng iglesya, gayunpaman, alinman sa pag-uusig o kamatayan ay hindi makakapigil sa misyon. Pinapalitan lang ni Jesus ang mga martir ng ibang mga misyonero. Noong si Pablo ay nasa bilangguan, siya ay nagalak sa mga paraan na ang soberanong Diyos ay gumagawa sa gitna ng kanyang pagkabilanggo.

Filipos 1:14
“At ang karamihan sa mga kapatid ay lalong tumibay sa kanilang pananalig sa Panginoon dahil sa aking pagkabilanggo. Hindi lamang iyon, lalo pang lumakas ang kanilang loob na ipangaral ang salita ng Diyos.”

                Ang iglesya ni Kristo ay itinatag sa pamamagitan ng pagbubuhos ng sarili nitong dugo, hindi ng iba; sa pamamagitan ng pagtitiis ng kalupitan. Pinalago ng mga pag-uusiga ang iglesya; kinorona na ito ng mga martir.

                Ang pagsalungat ay hindi maiiwasan, gayunpaman hindi tayo nakikibahagi sa digmaang ito bilang mga biktima ngunit bilang mga nanalo. Ang ating Hari ay namamahala at naghahari.

B. God’s sovereignty is inscrutable

                Ang mga paraan ng Diyos ay hindi maarok. Hindi natin lubos na mauunawaan ang mga gawa ng Diyos,

“33 Di matarok ang kanyang karunungan at kaalaman! Sino ang makakapagpaliwanag ng kanyang mga kapasyahan? Sino ang makakaunawa ng kanyang mga pamamaraan? Gaya ng nasusulat,

34 “Sino ang nakakaalam sa pag-iisip ng Panginoon? 
Sino ang maaaring maging tagapayo niya?
35 Sino ang nakapagbigay ng anuman sa kanya
na dapat niyang bayaran?” (Roma 11:33-35).

                Tandaan natin na ang Diyos ay gumagawa sa mahiwagang paraan, upang manyari ang Kanyang kalooban. Bakit namatay si Santiago at nabuhay si Pedro? Muli hindi natin malalaman ang lahat ng dahilan. Alam natin na ipinangako ni Jesus ang kamatayan ni Santiago sa Marcos 10:39, “Ang kopang Aking iinuman ay iinuman nga ninyo, at babautismuhan nga kayo sa bautismong tatanggapin Ko,” ngunit hindi sinabi kung bakit. Tiyak na ang iglesya ay nananalangin para kay Santiago, tulad ng ginawa nila kay Pedro, ngunit siya ay namatay parin. Si Juan, ang kapatid ni Santiago, ay nabuhay hanggang tumanda. Minsan ang mga mananampalataya ay labis na nagdurusa, at kung minsan ang Diyos ay nagliligtas sa mahimalang paraan. Hindi natin mahuhulaan ang mga paraan ng Diyos.

                Minsan ang mga magiging mahusay na magulang ay ang syapang hindi magkaroon ng anak. Tapos minsan ang mga masasamang mga magulang ay patuloy pa na nagkakaroon ng mga sanggol. Minsan sinasagot ng Diyos ang mga panalangin para sa pagpapagaling, at kung minsan ay hindi. Minsan ang masama umunlad habang ang matuwid ay nagdurusa. Ito yung naging tanong ng mang-aawit sa Awit 73.

                Bagaman ang gayong mga pagsubok ay nagdudulot ng hindi maiwasan na labis na kalungkutan at kirot, hindi tayo dapat magalit sa Diyos. Ang mga pagsubok ay hindi nangangahulugang isang palatandaan na hindi S iya nasisiyahan sa atin. Tinatawag tayo ng Diyos na magtiwala sa Kanya, kahit masakit ang buhay. Ang Kanyang mga paraan ay matalino, mabuti, at makatarungan. At dapat nating tandaan ito: Ibinigay sa atin ng Diyos ang Kanyang Anak. Hindi nangangako ang Diyos na bibigyan tayo ng paliwanag para sa lahat, ngunit ibinigay Niya sa atin ang pangakong nagpapabago ng lahat: bubuhayin Niya tayo mula sa mga patay. Tayo ay maninirahan kasama Niya sa bagong langit at bagong lupa, kung saan ang kasalanan at pagdurusa ay hindi maaaring makahawak sa atin. Hindi ipinaliwanag ng Diyos ang lahat, ngunit sa pamamagitan ni Kristo, pinasok ng Diyos ang ating pagdurusa, tinanggap ang sukdulang kawalang-katarungan sa krus, at nabuhay na matagumpay upang ang lahat ng tumatawag sa Kanya ay magkaroon ng buhay na walang hanggan. Kumapit sa katotohanang ito kapag tayo ay nasa pagdurusa. Darating ang kaluwalhatian. Wala pa ito, ngunit patuloy na tumingin sa Diyos nang may pananampalataya. Ibinigay Niya ang Kanyang Anak para sa mga makasalanang tulad natin, at malapit nang matapos ang lahat ng pagdurusa.

C. Prayer is effectual

                Maaaring magtaka ang sinuman tungkol sa tugon ng iglesya dito. Bakit hindi sila humawak ng armas? Bakit hindi sila magprotesta? Bagama't ang lakas at pagsigaw ay angkop kung minsan, ang panalangin ay nararapat na palaging una at pinakamahusay na tugon. Ang panalangin ay sandata ng iglesya, at ang paggamit nito ay hindi passive. Ang mga mananampalataya sa talatang ito ay kailangang pumunta sa digmaan sa pamamagitan ng panalangin. Ang panalangin ay isang gawa ng pagsuway sa oposisyon. Tayo ay higit pa sa mga mananakop, sa pamamagitan ni Kristo; Mapagtatagumpayan natin ang mundong ito, ang buhay na ito; Hindi tayo yuyuko sa kasalanan o sa kahihiyan; tayo ay lumalaban sa pangalan ni Jesus. Sa diwa na puno ng pag-asa ang iglesya ay nananalangin. Ang panalangin ay hindi pag-urong. Ito ay isang gawa ng banal na pagsuway. Ito ay isang gawa ng paglalagay ng umaasa na pagtitiwala sa soberanong Diyos na dinirinig ang mga panalangin ng Kanyang mga tao at namamahala sa lahat. Ang iglesya ay nasa digmaan, kaya't tumatawag sila sa kanilang Commander, na nagsasara ng mga bibig ng mga leon, nagpahiya sa mga pharaoh, pinuputol ang mga tanikala, at nagbubukas ng mga pintuan ng bilangguan, alam nating kikilos Siya sa anumang paraan na alam Niyang pinakamahusay na paraan.

                Paano mo pinapahalagahan ang panalangin? Ang paunang tugon mo ba sa salungatan ay isang pagpaplano o panalangin? Matuto mula sa iglesya sa Jerusalem. Ang kaharian ng kadiliman ay gumagamit ng mga pisikal na sandata; ginagamit ng iglesya ang sandata ng panalangin. Hawakan ang iyong armas!

II. Scene 2: The Lord’s Rescue (12:6-19)

                Ang pinakamahabang bahagi ng kwento ay makikita ang isang magandang pagtakas. Kung paanong iniligtas ng Panginoon ang Kanyang mga tao mula kay Faraon sa panahon ng Paskuwa, iniligtas Niya si Pedro mula sa mga kamay ng politikong malupit na ito. Ang talatang ito ay nagbibigay sa atin ng mataas na konsepto ng presensya, kapangyarihan, at biyaya ng Panginoon.

                Ang kwentong ito ay kahanga-hanga, mapaghimala, at nakakatawa. Ipinapakita nito ang kapangyarihan ng Diyos. Madaling basahin ang Bibliya at makaligtaan ang katatawanan, lalo na sa gitna ng isang seryosong kuwento, kaya sabi ng iba na tila mala-comics ang ilang pagkakasulat ni Lucas sa mga aklat na sinulat niya.

                Habang naghahanda si Herodes na ilabas si Pedro mula sa bilangguan, si Pedro ay “natutulog sa pagitan ng dalawang kawal” (tal. 6). Hindi ito yung normal na makikita natin sa isang taong nahaharap sa tiyak na kamatayan. Papatayin na siya kinabukasan pero natutulog siya ng mahimbing! Hindi man lang natin nabasa na nabalisa siya. At ito rin yung makikita nating nangyari sa pagkakulong kina Pablo at Silas na umaawit pa ng mga himno sa bilangguan. Makikita natin ang ilang magandang katotohanan.

A. The Lord’s peace is phenomenal

“6 Huwag kayong mabalisa tungkol sa anumang bagay. Sa halip, hingin ninyo sa Diyos ang lahat ng inyong kailangan sa pamamagitan ng panalanging may pasasalamat. 7 At ang kapayapaan ng Diyos na hindi kayang maunawaan ng tao ang siyang mag-iingat sa inyong puso at pag-iisip dahil sa inyong pakikipag-isa kay Cristo Jesus.” (Filipos 4:6-7)

                Si Pedro ay binantayan ng mga kawal, ngunit ang kanyang puso ay binantayan ng Diyos. Alamin ang kapayapaang ito. Mamuhay sa kapayapaang ito sa pamamagitan ng Prinsipe ng kapayapaan, na Siya mismo ay maaaring matulog sa gitna ng isang bagyo.

                Sa talata 7 isang anghel ang pumasok at tumayo sa tabi ni Pedro, at ang liwanag ay nagniningning sa selda, ngunit hindi iyon nagpagising kay Pedro! Kailangang tapikin pa ng anghel si Pedro sa tagiliran para magising siya. Naniniwala ako na gustong ikwento ni Lucas ang kwentong ito. Kinailangan niyang kumuha ng ilang mga detalye mula sa ilang mga mapagkukunan upang maisulat ito, ngunit sa palagay ko ay habang kinukwento ito sa kanya ni Pedro ay nakangiti siya. Imagine nyo na lang habang kinukwento ito ni Pedro kay Lucas, “tinapik ako ng anghel sa tagiliran habang mahimbing akong natutulog. Hindi ko kasi sya napansin sa sarap ng tulog ko. Tapos sabi niya, ‘Bumangon ka!’”

                Nang magising si Pedro, natanggal ang mga tanikala. Ang ating Panginoon ay dalubhasa sa pagsira ng mga tanikala. Sabi nga sa Awit 146:7, “Pinalaya Niya ang mga nabihag.” Sinunod ni Pedro ang anghel, na iniisip niya na  siya ay nananaginip lang. Ang detalyeng ito ay mahalaga dahil sinasabi nito sa atin na alam ni Pedro na hindi niya maangkin na ang pagliligtas ay dahil sa anumang nagawa o magagawa niya. Hindi siya napalaya dahil siya ay malakas o mabilis. Ang lahat ng kanyang iniambag sa kaganapan ay naglalakad na nakatulala sa lugar ng bilangguan tulad ng sinabi.

                Ang “pintuang bakal” ay bumubukas sa parehong paraan na ang bato ay nagulong: sa pamamagitan ng makapangyarihang kapangyarihan ng Diyos. Bumukas ito ng "mag-isa." Paglabas, dumaan si Pedro sa kalye, at umalis na ang anghel, at sa wakas ay dumating si Pedro at nalaman niya ang dakilang pagliligtas ng Panginoon.

B. The Lord’s grace is astonishing

                Gaya ng sinabi ni Moises sa Israel, “Lakasan ninyo ang inyong loob; huwag kayong matakot. Tingnan na lang ninyo kung paano kayo ililigtas ngayon ni Yahweh.” (Exodo 14:13), tatanggap si Pedro ng biyaya habang inilabas siya ng anghel mula sa bilangguan. Ang kuwentong ito ay hindi tungkol sa pagtakas ni Pedro sa kanyang sarili; ito ay tungkol sa pagliligtas ng Diyos kay Pedro. Iniligtas ng Panginoon si Pedro sa pamamagitan ng lubos na biyaya. Siya ang dakilang Tagapagligtas,

“17 Ngunit sinamahan ako ng Panginoon at binigyan ng lakas upang makapangaral nang lubusan sa lahat ng Hentil, at ako'y naligtas sa tiyak na kamatayan. 18 Ang Panginoon ang magliligtas sa akin sa lahat ng kasamaan at Siya rin ang maghahatid sa akin nang ligtas sa Kanyang kaharian sa langit. Purihin nawa Siya magpakailanman! Amen.” (2 Tim. 4:17-18).

                Gayundin, naligtas tayo sa simpleng pagtanggap ng biyaya ng Diyos sa pamamagitan ng pananampalataya, “8 Sapagkat dahil sa kagandahang-loob ng Diyos kayo ay naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya; at ito'y kaloob ng Diyos at hindi mula sa inyong sarili; 9 hindi ito bunga ng inyong mga gawa kaya't walang maipagmamalaki ang sinuman.” (Efeso 2:8-9). Dahil dito, ang lahat ng kaluwalhatian ay sa Diyos (Rom 3:28). Ang biyaya ng Diyos dito ay lubhang kahanga-hanga na kahit mga nagdarasal nagdarasal na iglesya ay nahirapang paniwalaan ito!

                Habang naglalakad si Pedro sa madilim na mga lansangan, ang iglesya ay nagtitipon sa pananalangin sa tahanan ng isang generous na babaing na nagngangalang Maria. Ang "pagkalito at masayang katatawanan" ay ang susunod na mangyayari.

                Una, nandiyan si Roda. Siya ang katulong na nagbabantay. Dumating si Pedro at kumatok sa labas ng pintuan na patungo sa looban. Nakilala ni Roda ang tinig ni Pedro, at sa kanyang pagkamangha ay bumalik siya upang sabihin sa iglesya ang tungkol sa kanyang pagdating, ngunit hindi niya muna binuksan ang pinto upang papasukin si Pedro! Ang lugar na delikado kay Pedro sa oras na ito ay ang nasa gitna ng kalye, na nakalantad sa posibleng muling pagkuha.

                Pagkatapos ang iglesya ay gumawa ng isang hindi magandang tugon. Hindi sila naniniwala kay Roda. Sinasabi nila sa kanya na siya ay baliw! Narito ang isang larawan ng isang tao na nagdarasal ngunit nahihirapang maniwala na ang Diyos ay talagang gumagawa ng mga himala! Sa palagay ko ay hindi isinama ni Lucas ang pananaw na ito bilang isang akusasyon sa iglesya. Ang mga kalalakihan at kababaihan na ito ay mga ordinaryong tao na alam na ang Diyos ay hindi nangangako ng isang himala sa bawat sandali. Marahil ay konserbatibo silang nananalangin: “Panginoon, tulungan mo lamang si Pedro na maging matatag sa pagdurusa. Magbigay ng mas magaan na parusa si Herodes.” Sa anumang kaso, maaari mo isipin na sinasabi nila sa naguguluhan na katulong na babae, “Oh, tumahimik ka. Stress na kaming lahat dito. Masisiraan ka ng isip kung hindi ka mag-iingat. Kailangan natin bumalik sa pagdarasal." Gayunpaman, iginiit ni Roda na talagang nasa labas si Pedro. At dito, nakakagulat, ang ilan sa mga tagasunod ni Kristo ay naglalaan ng oras upang pag-isipan ang tungkol sa kung ang tao sa tarangkahan ay posibleng anghel ni Pedro. Sa madaling salita, nakatayo sila doon at tinatalakay ang theology habang naghihintay ang sagot nila sa kanilang panalangin sa labas!

                At doon, sa labas sa kadiliman at nakalantad sa panganib, nakatayo si Pedro. Patuloy lang siyang kumakatok, marahil ay huminto para bumulong ng mas matindi: “Roda! Papasukin mo na ako!”

                Sa kabutihang palad, sa kalaunan ay binuksan ng iglesya ang pinto, at pumasok si Pedro. Pagkatapos ay hindi sila makapaniwala sa nakita nila at labis na namangha at kagalakan na kaya pinatahimik sila ni Pedro. Nang huminahon na sila, nagpatuloy siya sa pagkukuwento sa iglesya “kung paano siya inilabas ng Panginoon mula sa bilangguan.” (tal. 17). Sinasabi niya sa kanila ang tungkol sa biyaya ng Panginoon.

                Ang reaksyon ng iglesya kay Pedro ay nagpapaalala sa atin ng isang mahalagang aral.

C. The Lord’s power is immeasurable

                Ang Diyos ay “makakagawa nang higit pa kaysa maaari nating hilingin at isipin, sa pamamagitan ng Kanyang kapangyarihang kumikilos sa atin;” (Efeso 3:20), ngunit ang iglesya dito ay nagulat sa kakayahan ng Diyos. Iangat natin ang ating konsepto sa kung ano ang kaya ng Diyos. Magtiwala ka sa Kanyang kapangyarihan habang ibinubuhos mo ang iyong puso sa Kanya.

                Dalawang iba pang impormasyon ang pinakita sa huling bahagi ng talata 17. Inutusan ni Pedro ang iglesya na “sabihin ninyo ito kay Santiago at sa mga kapatid.,” Ito ay isang maliit na detalye, ngunit ito ay tumutukoy sa pamumuno ni Santiago sa iglesya sa Jerusalem (Gawa 15). Pagkatapos ay “umalis si Pedro at pumunta sa ibang lugar” (tal. 17). Ginagamit ni Pedro ang praktikal na karunungan dito. Hindi siya laging umaasa sa himala. Siya ay tumakas mula sa poot ni Agripa. Hindi siya tumakbo pabalik sa mga guwardiya para siya ay muling huliin. Gumagamit siya ng karunungan.

                Si Herodes, siyempre, ay hindi natuwa sa mga pangyayari. Ipinagpatuloy niya ang pagsusuri sa mga sundalo na nagbantay, malamang na pinahirapan sila. Kumbinsido siya na isa itong inside job lamang para patakasin si Pedro, sa kalaunan ay pinatay niya ang mga kawal (tal. 19) alinsunod sa batas ng Roma, na tinukoy na ang isang bantay na pinahintulutan ang isang bilanggo na makatakas ay dapat tumanggap ng parehong parusa na matatanggap sana ng nakatakas. Pagkatapos ng mga pagbitay na ito, pumunta si Herodes sa Cesarea.

                Hindi ba dapat ipaalala sa atin ng talatang ito ang pangangailangang mamuhay nang may masayang pagtitiwala sa ating Hari, sa ilalim ng pangangalaga ng ating dakilang Ama? Kailangan nating maniwala tulad ng pagtitiwala ng mga bata. Para manalangin na parang mga bata. Para matulog na parang mga bata. Tayo ay kailangang tumawa na parang mga bata, na nagtitiwala na ang ating Abba ay ang soberanong Ama sa lahat ng bagay. Sinisira Niya ang mga tanikala. Pinalaya Niya ang mga bilanggo. Pinahiya Niya ang mga bully. Mapagkakatiwalaan natin Siya. Dapat tayong magpetisyon sa Kanya. Dapat tayong magpahinga sa kapayapaang nagmumula Kanya. Siya ay kahanga-hanga.

III. Scene 3: The Final Word (12:20-24)

                Ano ang nangyari kay Herodes, itong makalupang hari na sumalungat sa kaharian ni Kristo? Kinain siya ng mga uod at namatay. O sa ibang paraan, hinatulan siya ng Panginoon. Ang aral dito ay malinaw: ang mga sumasalungat sa Panginoon ay matatalo. Kapag tutol sila sa Kanyang kaharian, tiyak na talo sila. Kapag tinutulan nila ang katotohanan, sa huli ay matatalo sila. Kahit na tila ang Panginoon ay hindi palaging inaayos agad ang mga sumasalungat sa Kanya agad, pero sa huli gagawin Niya parin ito.

A. Herod’s idolatry

                Ang mga baybaying bayan ng Tiro at Sidon ay nasa loob ng mga lugar na pinamumunuan ni Agripa, at kinokontrol niya ang kanilang suplay ng pagkain (tal. 20). Isang lalaking nagngangalang Blasto ang nagsilbing tagapamagitan sa pagitan ni Herodes at ng mga kinatawan mula sa mga lugar na ito; siya ay tila tumulong sa pakikipag-ayos ng isang kasunduan na angkop sa lahat. Sa tinakdang araw, kung saan ang kasunduan ay pormal na ipahayag, si Herodes ay naghanda na gumawa ng engrandeng pagpasok. Isinuot niya ang kanyang maharlikang damit, umupo sa trono, at nagbigay ng orasyon (tal. 21).

                Isinalaysay ng historian na si Josephus ang pangyayaring ito nang detalyado. Iniharap ni Herodes ang kanyang sarili sa sikat na arena sa Caesarea at nakasuot ng isang kumikinang na damit na pilak. Siya ay pinarangalan bilang isang diyos. Syempre ang mga salita ng karamihan ay walang laman na pambobola, ngunit si Herodes ay masaya paring tinanggap ang mga papuring ito.

                Gustung-gusto ni Herodes ang pagsamba ng karamihan sa kanya. Nang lumuhod si Cornelio sa harap ni Pedro, itinaas siya ni Pedro, na sinasabi, “Tumayo ka! Ako rin ay tao rin” (Gawa 10:26). Nang pinuri ng mga tao sa Listra sina Pablo at Bernabe bilang mga diyos, tumugon ang dalawa sa pagpunit ng kanilang damit at sinabi, “Mga tao rin kaming tulad ninyo!, . . . talikuran ninyo ang mga walang kabuluhang bagay na iyan, at manumbalik kayo sa Diyos na buháy” (Gawa 14:15). Itinuro nina Pedro at Pablo ang lahat sa kaluwalhatian ng Diyos, hindi sa kanilang sarili. Ang ginawa ni Herodes sa buhay niya ay lubos na kabaligtaran. Siya ay isang taong sabik sa papuri at tinataas ang sarili.

B. Herod’s obituary

                Kanina nakita natin na "tinapik o hinampas" ng anghel si Pedro para gisingin siya (tal. 7); dito, “hinampas” ng anghel si Herodes para patayin siya. May mga nagsabi na nakaranas siya ng isang matinding sakit sa tiyan, at pagkalipas ng limang araw ay namatay siya. Anuman ang tumpak na pagsusuri sa kalagayan ni Herodes, sinabi sa atin ni Dr. Lucas ang pinakahuling dahilan nito: Hinatulan siya ng Diyos

                Kabaligtaran sa pagkamatay ni Herodes, ibinubuod ni Lucas ang mga pangyayaring nauugnay sa iglesya noong panahong iyon: “Samantala, patuloy na lumago at lumaganap ang salita ng Diyos” (tal. 24). Isang dakilang kalaban sa gawain ni Kristo ang namatay, ngunit ang salita ay nagpapatuloy! Si Hesus ay patuloy na nagtatayo ng Kanyang iglesya. Ito ay nagpapaalala sa atin na mayroon lamang isang soberanya.

                Ayon sa pambungad na talata ng kabanata 13, isa sa mga pinuno ng iglesya sa Antioch ay si “Manaen, kababata ni Herodes.” Ang tinutukoy dito ay si Herodes Antipas, hindi kay Agripa, ngunit sila ay kabilang sa parehong pamilya. Kahit sa gitna nitong mga taong walang kinikilalang diyos, at napopoot kay Kristo na sambahayan, ang kaharian ni Kristo ay sumusulong parin sa kanila. Ito ay kamangha-mangha!

C. A word of warning and a word of hope

                Isang katotohanan ngayon ang makikita natin sa pag-aaral nating ito, “Kung mananatili tayo kay Jesus, tagumpay tayo, at kung lalaban naman tayo sa Kanya, tiyak na matatalo tayo. 

                Sa katunayan, mayroong parehong babala at pag-asa dito. Ang babala ay ito: Huwag maging mapagmataas sa sarili. Maaari mong salungatin si Kristo sa isang panahon, ngunit ang Diyos ang huling tatawa. Sinabi ni Daniel, “Siya ay nagbabago ng mga panahon at mga panahon; Tinatanggal [ng Diyos] ang mga hari at itinatatag ang mga hari” (Daniel 2:21). Nang magyabang si Nebucadnezar tulad ni Herodes Agrippa, “Hindi ba ito ang Dakila ng Babilonya na aking itinayo upang maging isang maharlikang tahanan sa pamamagitan ng aking malawak na kapangyarihan at para sa aking maringal na kaluwalhatian?” (Daniel 4:30), isang tinig mula sa langit ang nagsabi, “Kakain ka ng damo tulad ng baka.” (Daniel 4:32), at pinahiya ng Diyos ang nagtataas ng sarili. Ang masama ay maaaring umunlad sa isang panahon, ngunit ang paghatol ay tiyak. Ang kaharian ay nagtataglay ng katotohanan: "Sapagkat ang nagmamataas ay ibababa, at ang nagpapakumbaba ay itataas.” " (Lucas 14:11). Lahat ng lumalaban sa Hari ay haharap sa Kanyang galit. Aasahan sa kamatayan ni Herodes ang dakila at huling araw ng paghatol ng Panginoon.

                Ang lahat ng tao ay may puso na gustong laging ang sarili ang maitaas, hindi lamang ng mga pinuno. Sa ating fallen nature nais nating maging Diyos. At tiyak na ayaw nating sabihin sa atin ng Diyos kung ano ang gagawin. Ngunit ang tekstong ito ay nagsisilbing babala: dapat tayong magpakumbaba sa harapan ng Diyos; hindi natin dapat subukang maging Diyos.

                Ang tekstong ito ay nagbibigay din sa atin ng malaking pag-asa: ang misyon ng Hari ay hindi mapipigilan. Bagama't hindi maiiwasang makatagpo tayo ng oposisyon habang hinahangad nating isulong ang ebanghelyo sa pamamagitan ng panalangin at pagpapahayag, maaari tayong makibahagi sa digmaan nang may katapangan. Ang ating Hari ay matagumpay. Siya ay nagbayad ng halaga para sa ating mga kasalanan, at Siya ang dakilang Panginoon ng kaluwalhatian. Hindi tulad ng kay Haring Herodes, ang katawan ng ating Hari ay hindi kinain ng mga uod dahil hindi Siya nanatili sa lupa para gawin nila ang kanilang nabubulok na gawain! Walang sinuman ang makapanaig sa ating Hari, at walang makapaghihiwalay sa mananampalataya sa Kanyang pag-ibig—hindi ang kapighatian, pagkabalisa, pag-uusig, taggutom, kahubaran, panganib, o tabak (Roma 8:31-39).

__________________________________________________

Discussion:
(Para sa grupo o personal na pag-aaral)

Pagbulayan:

1. Bakit dapat asahan ng mga Kristiyano ang pagsalungat kapag naghahangad na isulong ang ebanghelyo?

2. Paano inilalarawan ng talatang ito ang kahalagahan ng panalangin?

3. Ano ang itinuturo ng talatang ito tungkol sa kapayapaan ng Diyos?

4. Ano ang ibig sabihin ng pagiging mapagmataas sa sarili? Magbigay ng halimbawa ng pagiging mapagmataas sa sarili. Paano natin malalabanan ang tuksong maging katulad nito?

Pagsasabuhay:

1. Kapag ikaw ngayon ay nahaharap sa oposisyon ng dahil sa pangangaral mo ng ebanghelyo ano ang gagawin mo?

2. Anong pagbabago ang gagawin mo sa tuwing ikaw ay mananalangin?

3. Paano mo matatagpuan ang kapayapaan kung ikaw ay haharap sa maraming pagsubok sa pagsunod mo sa Panginoon?

4. Nakita natin na lahat tayo ay may pusong mayabang ayon sa likas natin bilang makasalanan. Ano ang mga bagay na dapat mong baguhin sa iyong sarili na nagpapakita ng pagiging mapagmataas?

Panalangin:

                Ipanalangin ang pagsasabuhay na nagawa na tulungan tayo ng Diyos na maipamuhay ito.

 

 

 

 

 

Gawa 11-19-30; 12:25; 13:1-3 - "The Antioch Model"

 

The Antioch Model

Lesson 15

Scripture: Gawa 11:19-30; 12:25; 13:1-3

Gawa 11:19-30

19 May mga mananampalatayang nagkahiwa-hiwalay dahil sa pag-uusig na nagsimula noong patayin si Esteban, na nakarating sa Fenicia, sa Cyprus at sa Antioquia. Ipinapangaral nila ang salita, ngunit sa mga Judio lamang. 20 Subalit may kasama silang ilang mga taga-Cyprus at mga taga-Cirene na pagdating sa Antioquia ay ipinangaral din sa mga Griego ang Magandang Balita tungkol sa Panginoong Jesus. 21 Nasa kanila ang kapangyarihan ng Panginoon, at maraming naniwala at sumunod sa Panginoong Jesus.

22 Nang mabalitaan ito ng iglesya sa Jerusalem, isinugo nila sa Antioquia si Bernabe. 23 Nang dumating siya roon at makita ang pagpapala ng Diyos sa kanila, siya'y nagalak at pinagpayuhan silang lahat na manatiling tapat sa Panginoon nang buong puso. 24 Mabuting tao si Bernabe, puspos ng Espiritu Santo at ng pananampalataya sa Diyos. At marami pang tao ang sumampalataya sa Panginoon.

 

25 Nagpunta si Bernabe sa Tarso upang hanapin si Saulo, 26 at nang kanyang matagpuan ay isinama niya ito sa Antioquia. Isang taon silang nanatili roon na kasa-kasama ng iglesya, at nagtuturo sa maraming tao. Doon sa Antioquia unang tinawag na Cristiano ang mga tagasunod ni Jesus.

27 Nang panahong iyon, dumating sa Antioquia ang ilang propeta mula sa Jerusalem. 28 Tumayo ang isa sa kanila na ang pangala'y Agabo, at sa kapangyarihan ng Espiritu ay nagpahayag na magkakaroon ng matinding taggutom sa buong daigdig. Nangyari nga iyon noong kapanahunan ni Emperador Claudio. 29 Napagpasyahan ng mga alagad na magpadala ng tulong sa mga kapatid na naninirahan sa Judea, ayon sa kakayanan ng bawat isa. 30 Ganoon nga ang ginawa nila; ipinadala nila ang kanilang tulong sa mga matatandang namumuno sa iglesya sa pamamagitan nina Bernabe at Saulo.

Gawa 12

1 Nang mga panahon ding iyon, sinimulang usigin ni Haring Herodes ang ilang kaanib ng iglesya. 2 Ipinapatay niya sa pamamagitan ng tabak si Santiago na kapatid ni Juan. 3 At nang makita niyang ito'y ikinalugod ng mga Judio, si Pedro naman ang kanyang ipinadakip. Nangyari ito noong Pista ng Tinapay na Walang Pampaalsa. 4 Pagkadakip kay Pedro, siya'y ikinulong at pinabantayan sa apat na pangkat ng tig-aapat na kawal. Ang balak ni Herodes ay iharap siya sa bayan pagkatapos ng Paskwa, 5 kaya't nanatiling nakabilanggo si Pedro. Subalit ang iglesya ay taimtim na nanalangin sa Diyos para sa kanya.

6 Nang gabi bago iharap ni Herodes si Pedro sa bayan, natutulog ito sa pagitan ng dalawang kawal. Nakagapos siya ng dalawang tanikala at may mga bantay pa sa harap ng pinto ng bilangguan. 7 Walang anu-ano'y lumitaw ang isang anghel ng Panginoon at nagliwanag sa silid-piitan. Tinapik nito si Pedro sa tagiliran at ginising. “Dali, bumangon ka,” sabi ng anghel. Nakalag ang mga tanikala sa mga kamay ni Pedro. 8 “Magbihis ka't magsuot ng sandalyas,” sabi ng anghel, at ganoon nga ang kanyang ginawa. Sinabi pa sa kanya ng anghel, “Magbalabal ka't sumunod sa akin.”

9 Lumabas at sumunod si Pedro sa anghel, ngunit hindi niya alam kung totoo nga ang nangyayaring iyon. Akala niya'y pangitain lamang iyon. 10 Nakalampas sila sa una at pangalawang bantay at nakarating sa pintuang bakal na labasan papunta sa lungsod. Ito'y kusang bumukas at sila'y lumabas. Pagkaraan nila sa isang kalye, bigla siyang iniwan ng anghel.

11 Noon natauhan si Pedro, kaya't sinabi niya, “Ngayon ko natiyak na totoo pala ang lahat! Isinugo ng Panginoon ang kanyang anghel at iniligtas ako sa kamay ni Herodes at sa inaasahan ng mga Judio na mangyari sa akin.”

12 Nang maunawaan niya ang nangyari, nagpunta siya sa bahay ni Maria na ina ni Juan na tinatawag ding Marcos. Maraming nagkakatipon doon at nananalangin. 13 Nang si Pedro ay kumatok sa pinto, lumapit si Roda na isang katulong upang tingnan kung sino iyon. 14 Nakilala niya ang tinig ni Pedro, dahil sa tuwa ay tumakbo siyang papasok ng bahay nang hindi pa nabubuksan ang pinto, at sinabi sa lahat na si Pedro ay nasa pintuan.

15 “Nahihibang ka!” sabi nila. Ngunit iginiit niyang naroroon nga si Pedro. Kaya't sinabi nila, “Anghel niya iyon!” 16 Samantala, patuloy na kumakatok si Pedro.

Nang buksan nila ang pinto, nakita nga nila si Pedro at hindi sila makapaniwala. 17 Sila ay sinenyasan niyang tumahimik. Pagkatapos, isinalaysay niya kung paano siya inilabas ng Panginoon mula sa bilangguan. “Sabihin ninyo ito kay Santiago at sa mga kapatid,” sabi pa niya. Pagkatapos, umalis siya at nagpunta sa ibang lugar.

18 Kinaumagahan, gulung-gulo ang mga kawal dahil sa pagkawala ni Pedro, at hindi nila alam kung ano ang nangyari sa kanya. 19 Ipinahanap ni Herodes si Pedro, at nang hindi matagpuan ay ipinasiyasat ang mga bantay at ipinapatay.

Pagkatapos, umalis si Herodes sa Judea, pumunta sa Cesarea at nanatili roon.

20 Matagal nang galit si Herodes sa mga taga-Tiro at mga taga-Sidon. Kaya't sama-samang lumapit sa kanya ang mga taga-Tiro at taga-Sidon upang makipagkasundo, sapagkat sa lupain ng hari nanggagaling ang ikinabubuhay ng kanilang bayan. Nakiusap sila kay Blasto, ang tagapamahala sa palasyo, upang sila'y samahan. 21 Pagsapit ng takdang araw, si Herodes ay nagsuot ng damit-hari, umupo sa trono, at nagtalumpati. 22 Sumigaw ang mga taong-bayan, “Isang diyos ang nagsasalita, hindi tao!” 23 At noon din ay hinampas ng isang anghel ng Panginoon si Herodes, sapagkat inangkin niya ang karangalang nauukol sa Diyos; at siya'y kinain ng mga uod hanggang sa mamatay.

24 Samantala, patuloy na lumago at lumaganap ang salita ng Diyos.

25 Nang matapos nina Bernabe at Saulo ang kanilang tungkulin, bumalik sila sa Jerusalem kasama si Juan na tinatawag ding Marcos.

Gawa 13:1-3

1 May mga propeta at mga guro sa iglesya sa Antioquia. Kabilang dito sina Bernabe, Simeon na tinatawag ding Maitim, Lucio na taga-Cirene, Manaen na kababata ni Herodes na pinuno ng Galilea at Saulo. 2 Habang sila'y nag-aayuno at sumasamba sa Panginoon, sinabi sa kanila ng Espiritu Santo, “Ibukod ninyo sina Bernabe at Saulo. Sila'y pinili ko para sa tanging gawaing inilaan ko sa kanila.” 3 Pagkatapos nilang mag-ayuno at manalangin, ipinatong nila sa dalawa ang kanilang mga kamay at sila'y pinahayo na.

Pangunahing ideya ng pag-aaral:

                Sa pag-aaral na ito makikita natin ang ilan sa mga dahilan ng iglesya sa Antioch—isang huwarang missionary church—para magbago ang mundo.

Outline ng ating pag-aaral:

I. Effective Evangelism (11:19-21)
A. Cultural-engagement mentality (11:19-20)
B. Gospel intelligibility (11:20)
C. Personal anonymity (11:20)
D. The Lord’s sovereignty (11:21) 

II. Dynamic Discipleship (11:22-26)
A. Accountability (11:22)
B. Encouragement (11:22-24)
C. Instruction (11:25-26)
D. Fruit (11:26)

III. Mercy Ministry (11:27-30; 12:25)
A. It was selfless.
B. It was generous.
C. It was corporate.

IV. Multicultural Leadership and Membership (13:1)

V. Spirit-Directed, Church-Sent/Supported Missionaries (13:2-3)
A. Worship and expectant prayer fueled the mission.
B. The Spirit and the congregation together affirmed this mission.
C. The church sent their best on mission.


               Sa mga talatang ito ay titignan natin ang iglesya na sana ay katulad ng lahat ng iglesya ngayon. Ito sana ang maging mukha na ating local na iglesya. Kaya maganda na sila’y ating pag-aralan.

               Ipinakita sa atin ni Lucas kung paano naging launching pad ang iglesya sa Antioch para sa mga misyon sa buong mundo. Ito ay naging base ng operasyon para sa paglalakbay ni Pablo bilang misyonero kasama si Bernabe (Gawa 13:1-3; 14:26-27) at pagkatapos ay isang base para sa kanyang paglalakbay kasama naman si Silas (Gawa 15:35-41; 18:22-23).

                Ang Antioch ay ang ikatlong pinakamalaking lungsod sa mundo ng Greco-Romano, sa likod ng Roma at Alexandria. Ipinagmamalaki nito ang mga limang daang libong tao. Nagtaglay ito ng palayaw na "reyna ng Silangan." Ito ay kosmopolitan at komersyal. Ito ang kapitolyo ng Syria, at ito rin ay isang base para sa militar ng Roma. Ang Antioch ay matatagpuan tatlong daang milya sa hilaga ng Jerusalem at tatlumpung milya silangan ng Dagat Mediteraneo, sa Ilog Orontes, sa ngayon ay timog-silangan ng Turkey. Ang lungsod ay nagsilbi bilang isang sangang-daan, na may mga pangunahing highway na papunta sa hilaga, timog, at silangan. Ang mga Griego, Romano, Siryano, Phoenician, Hudyo, Arabo, Ehipto, Aprikano, Indian, at Asyano ay pawang naninirahan sa Antioquia, na dahilan kung bakit sila’y magkakaiba doon.

                Sa relihiyon, ang Antioch ay pluralistic at idolatrous. Tinawag ng ilan ang Antioquia na “tahanan ng mga diyos” dahil maraming diyos na Griego ang sinasamba doon, kasama na sina Zeus, Apollos, Poseidon, Adonis, at Tyche. Sa loob ng limang milya ng Antioch ay naroon ang lungsod ng Daphne, na kilala sa pagsamba nito kina Artemis, Apolos, at Astarte. Ang kultong prostitusyon ay bahagi ng  pagsamba sa Astarte.

                Ang lahat ng ito ang dahilan kung bakit ang Antioch ang isang magandang lugar para simulan ang isang iglesya. Naalala ko noong naghahanap kami ng asawa ko sa Culion Palawan ng lugar kung saan kami titira at magsisimula ng gawain. May isang lugar doon na tinatawag na “Tondo ng Culion” at maraming kapatiran ang nagbabala sa amin na huwag kami doon mag tumira at mag simula ng gawain dahil kinakatakutan ang lugar na iyon doon at magulo. Pero sabi ko, “kung nandito si Jesus, malamang dito ko Siya makikitang magsisimulang abutin ang mga tao.” Kaya doon kami nakabili ng bahay at nag simula ng house church. Muli, wala nang mas ankop na lugar na maiisip, para makapagsimula ng internasyonal na iglesya, o pagsisimula ng pandaigdigang Kristiyanong misyon kundi ang lugar ng Antioch.

                Ang iglesya sa Antioch—hindi ang mother church sa Jerusalem—ang nagbago sa mundo. Ang igleysa sa Jerusalem ay kahanga-hanga, at dapat itong pahalagahan dahil sa pagiging natatangi at kapangyarihan nito, ngunit nagkaroon ito ng mga hamon pagdating sa pag-eebanghelyo sa mga hindi Hudyo. Ang Antioch, sa kabilang banda, ay isang internasyonal na iglesya.

                Ano ang naging dahilan ng pagiging makapangyarihan ng simbahan sa Antioch? Ano ang mga sangkap ng isang missional church? Inilarawan ni Lucas ang hindi bababa sa limang marka ng isang iglesyang misyonero. Ang mga ito ay simple upang maunawaan ngunit mahirap ilapat. Kailangan nating manalangin para sa “biyaya ng Diyos” (Gawa 11:23) habang sinisikap nating tularan ang mga Kristiyano sa Antioch.

I. Effective Evangelism (11:19-21)

                Ang unang bagay na dapat pansinin sa talatang ito ay ang kahanga-hangang pag-abot ng iglesyang ito sa mga hindi mananampalataya. Sa katunayan, ang iglesya ng Antioch mismo ay isinilang sa pamamagitan ng pag-eebanghelyo—isang mahalagang punto. Ang ebanghelyo ay itinanim sa Antioch, at pagkatapos ay isang iglesya ang itinatag doon. Ang tema ng malawakang pagbabagong loob at pagsulong ng ebanghelyo ay hindi bago na bago sa atin sa pag-aaral ng aklat ng Gawa, at ang ilan sa mga kaparehong tema ng pag-eebanghelyo na tulad nga nito ay nangyari din sa ibang lugar, ngunit may apat na natatanging katangian tungkol sa iglesya na makikita natin dito na hindi natin gustong makaligtaan.

A. Cultural-engagement mentality (11:19-20)

19 May mga mananampalatayang nagkahiwa-hiwalay dahil sa pag-uusig na nagsimula noong patayin si Esteban, na nakarating sa Fenicia, sa Cyprus at sa Antioquia. Ipinapangaral nila ang salita, ngunit sa mga Judio lamang. 20 Subalit may kasama silang ilang mga taga-Cyprus at mga taga-Cirene na pagdating sa Antioquia ay ipinangaral din sa mga Griego ang Magandang Balita tungkol sa Panginoong Jesus.

                Nakita na natin nakaraan ang pagkalat ng mga mananampalataya mula sa Jerusalem para takasan ang lumalaking pag-uusig doon, at ang ilan nga sa kanila ay naglakbay hanggang sa Fenicia (sa lugar ng kasalukuyang Lebanon). Ang ilan ay pumunta sa Cyprus (isang bansang isla na halos isang daang milya mula sa baybayin). Ang iba ay nanirahan sa Antioquia. Habang sila ay nakakalat, ang mga Kristiyanong ito ay nagpatuloy sa pangangaral ng Salita—gaya ng naobserbahan natin dati sa Gawa 8:1-4. Karamihan sa mga mananampalatayang ito, gayunpaman, ay nagsalita ng ebanghelyo sa mga Hudyo lamang. Ito ay, sa isang tiyak na lawak, ay naging natural na paraan dahil marami sa mga refugee ang malamang na nagsimulang muli sa mga lugar kung saan sila ay may natural na koneksyon sa pamilya o mga kasalukuyang kontak sa negosyo.

                Ngunit sa talata 20 ay may nakikita tayong bagong pag-unlad. Ilang lalaki ng Cyprus at Cyrene (hilagang Africa) ang dumating sa Antioch at buong tapang na ipinangaral din ang mabuting balita sa mga Helenista (“Greeks” o “Gentiles,” NLT). Ang mga lalaking naglakbay mula sa Africa ay nagpapalaganap ng ebanghelyo sa mga hindi mananampalatayang Hentil. Upang maging malinaw, nangaral si Pedro kay Cornelio, isang Hentil, ngunit walang sinuman—ayon sa masasabi natin mula sa mga talaan ng Kasulatan sa kasaysayan—na kumilos nang madiskarte at sadyang mangaral sa mga Hentil hanggang sa puntong ito. Ang pag-abot sa Samaritano ay hindi rin katulad nito, dahil ang mga Samaritano ay malapit na pinsan ng mga Hudyo. May ginagawang bago ang mga ebanghelistang ito. Ang mga Helenista ay mga Hentil na nagsasalita ng Griyego.

                Kung susundan ang gawain ni Pedro, waring ang terminong “Hellenist,” kung orihinal, ay hindi nangangahulugan na mga Kristiyanong Helenista ngunit nagtataglay ng higit na lahi, cultural sense, katumbas ng “mga Hentil.”

                Samakatuwid, ang mga lalaking ito mula sa Cyprus at Cyrene ay dumaan sa isang malaking hadlang sa kultura.

                Kaya't ang unang dahilan ng kanilang pagiging epektibo sa pag-eebanghelyo ay ang kanilang cultural engagement mentality. Hindi natin nakikita sa kanila ang isang anti-Gentile bias. Sa halip, lumilitaw na naging totoo din sa kanila ang sinabi ni Pablo sa 1 Corinto 9:22, “Ako'y nakibagay sa lahat ng tao upang sa lahat ng paraan ay makapagligtas ako ng kahit ilan man lamang.” Dahil dito, mahusay silang nag-ebanghelyo sa mga pagano.

                Kadalasan ang mga tao na napipigilan sa pagsusumikap na mag-ebanghelyo ay dahil sa kanilang mga deeply religious culture. Marami, bagama't madalas na may mabuting layunin, ay higit na nagmamalasakit sa pagprotekta sa kanilang sariling paraan ng pamumuhay kaysa sa pagbabahagi ng ebanghelyo sa mga pagano na maaaring magdala ng lahat ng uri ng mga bagong hamon sa komunidad ng Kristiyano kung tatanggapin nila ang Panginoon. Maaaring, halimbawa, gusto nilang magpakilala ng mga bagong istilo ng musika o mga bagong paraan ng paggawa ng mga bagay. Ngunit ang mentalidad na “magtago nang ligtas sa isang bomb shelter at hayaan ang mga nasa labas ng pamilya” na kaisipan ay hindi magreresulta sa mabisang pag-eebanghelyo. Hindi tayo magiging asin at liwanag kung hindi tayo kailanman makikibahagi sa mga taong nakatira at alam lamang ang isang tiwali at madilim na mundo. Hindi inalis ng mga Kristiyano sa Antioch ang pakikipag-ugnayan sa mga taong hindi pa nakakaunawa sa ebanghelyo. Nagliwanag sila sa gitna nila. Hindi nakakagulat na ito ang kongregasyong ginamit ng Diyos upang ilunsad ang misyon ng mga Hentil.

               Upang maging isang iglesyang tulad ng Antioch, dapat tayong makibahagi sa mga tao. Kailangan nating matutunan kung paano mamuhay nang tapat, sensitibo, matino, matalino, mabait, at magiliw sa mga taong malayo sa Diyos. Nasa isang digmaan tayo, at ang digmaan ay hindi kailanman nilalabanan ng pagtakas. Nangangailangan ito ng pakikipag-ugnayan—para sa ikabubuti ng ating mga nakikipag-ugnayan.

Colosas 4:5-6

“5 Maging matalino kayo sa pakikitungo sa mga hindi nananampalataya at samantalahin ninyo ang bawat pagkakataon. 6 Sikapin ninyong laging maging kaaya-aya at kapaki-pakinabang ang inyong pananalita sa kanila, at matuto kayong sumagot nang tama sa lahat ng tao.”

B. Gospel intelligibility (11:20)

“20 Subalit may kasama silang ilang mga taga-Cyprus at mga taga-Cirene na pagdating sa Antioquia ay ipinangaral din sa mga Griego ang Magandang Balita tungkol sa Panginoong Jesus.”

                Ang mga lalaki mula sa Cyprus at Cirene ay “naghahayag ng Mabuting Balita tungkol sa Panginoong Jesus.” Hindi sila nangaral tungkol kay Jesus bilang ang Kristo kundi tungkol kay Jesus bilang Panginoon. Walang Hudyo na madla. Bagama't alam natin na kalaunan ay itinuro ng iglesya sa kanila ang tungkol sa Kristo—kung hindi man ay hindi maaaring tawagin ang mamamayan ng mga mananampalataya bilang "mga Kristiyano"—ang mga unang sumubok na makarating sa mga Hentil ng Antioch ay alam na ang kanilang mga tagapakinig ay hindi magkakaroon ng malaking interes sa "pag-asa ng Israel.” Gayunpaman, ang pamagat, na Kurios, "Panginoon," ay karaniwang ginagamit sa kanila. Sa mga misteryong relihiyon ang terminong ito ay ginamit bilang pagtukoy sa isang banal na diyos na makapagbibigay ng kaligtasan sa mga tao. Ang mga ebanghelistang ito ay nakapagsabi sa lahat ng tungkol sa Kurios na siyang tanging Tagapagligtas. Dahil dito ang kanilang mensahe ay naiintindihan at napakita nila ang awareness nila sa kanilang mga tagapakinig.

                Upang maging isang mahusay na ebanghelista, kailangan mong malaman ang ebanghelyo. Kailangan mo ring isaalang-alang ang mga interes at antas ng kaalaman ng iyong madla. Naalala ko may kaibigan akong Pastor na nagalit sa isang post sa Facebook na kung saan ay nag comment siya sa isang video nang isang Pastor na nangaral ng Ebanghelyo sa mga kabataan at ginamit niya ang ilustrasyon ng laro nila sa kanilang cellphone na nilalaro ng karamihan sa kanila. Nagalit ang kaibigan kong Pastor sa bagay na ito dahil bakit daw iyon ang ginamit na ilustrasyon at hindi ginamit ang mga ilustrasyon na binigay ng Biblia gaya ng pagtatanim, pagpapastol, at iba pa. Sabi ko wala akong nakitang mali. Dahil nakita ko na maging sa Bible ginagamit nila ang ilustrasyon o mga salita o bagay na pamilyar sa mga nakikinig para mas malinaw na maibahagi sa kanila ang mensahe ng Magandang Balita. Mahirap naman na gamitin mo sa mga bata ang ilustrasyon ng pagtatanim kung wala naman silang alam patungkol sa bagay na ito at gumamit ng mga salita na hindi nila alam at dahil dito baka mas lalo nilang hindi maintindihan ang iyong tinuturo.

C. Personal anonymity (11:20)

                Mapapansin natin na hindi nabanggit ang pangalan ng mga lalaking ito? Ang kanilang mga pagsisikap sa pag-abot sa Antioch ay nagkaroon ng mga epekto sa darating pa na mga taon, ngunit halos wala tayong alam tungkol sa mga taong nagpasimula ng pandaigdigang misyon na ito.

                Ang mga hindi pinangalanang mga Kristiyano bang ito ay talagang gumawa ng isang kakaiba para sa kaharian? Ang sagot ay oo. Ang mga lalaking ito ay naging tapat lamang kay Jesus. Wala silang plano. Walang programa. Walang budget. Isang kasigasigan lamang para sa Panginoon! At ang Diyos ay gumawa sa pamamagitan ng mga ito sa isang makapangyarihang paraan.

                Nasa panahon tayo ngayon na maraming Kristiyano ang gustong maging sikat o makilala ang dahilan kung bakit lubhang kailangan nating tuklasin muli ang gawain ng mga lalaking ebanghelistang taga-Cyprus at Cyrene. Ang mga hindi nakilalang mga bayaning ito ay nagbigay sa atin ng modelong dapat sundin. Ang pinakamahalagang tao sa iglesya ay hindi palaging pinakasikat, at hindi ko sinasabi na laging mali ito dahil may nakikilala na may kahalagahan. Nagsimula ang iglesya sa Antioch dahil ang tinitignan na mga hindi gaanong importanteng tao ay nagpatotoo sa kanilang mga kapitbahay.

                Ngayon, marami ang nag-iisip na kung makakapag-imbita ng isang sikat o artista na Kristiyano para pumunta sa gawain nila sa church at magbahagi ng kanyang patotoo ay ang paraan para maka-akay ng maraming tao para mabahaginan ng ebanghelyo at isa daw ito na siguradong taktika na makadala ng tao kay Kristo. Hindi ko sinasabi na mali ang taktika na iyon dahil walang alinlangan na may ilan itong maaabot, ngunit sa palagay ko ay hindi ito ang pinakamabisang ruta sa pag-eebanghelyo. Bagama't isang magandang bagay na magsalita si Manny Pacquiao sa isang pagtitipon sa simbahan, mas mabuting makita na ang buong kongregasyon ay makitang araw-araw na nagbabahagi ng Magandang Balita sa mga tao sa kanilang paligid.

D. The Lord’s sovereignty (11:21)

21 Nasa kanila ang kapangyarihan ng Panginoon, at maraming naniwala at sumunod sa Panginoong Jesus.

                Ang mga ebanghelistang ito ay mga ordinaryong tao, kaya paano nila nakita ang gayong mga resulta? Ang kamay ng Panginoon ay nasa kanila. Pinagpala Niya ang kanilang patotoo. Ang Panginoong Jesus ang tunay na bayani ng mensahe (“ang mabuting balita tungkol sa Panginoong Jesus,” tal. 20); Siya ang layunin ng mensahe (“at maraming naniwala at sumunod sa Panginoong Jesus” tal. 21); at Siya ang pinagmumulan ng kapangyarihan (“Nasa kanila ang kapangyarihan ng Panginoon” tal. 21). Si Jesus ang nagtatayo ng Kanyang iglesya mismo sa Antioch.

                Bagama't hindi natin maaaring manipulahin ang kamay ng Panginoon sa paggawa ng mga kamangha-manghang bagay sa ating sariling mga komunidad, maaari tayong kumuha mula sa talata 13 ng isang pahiwatig mula sa disposisyon ng mga mananampalataya sa Antioch. Sila ay mga taong nananalangin. Desperado silang gumawa ang Panginoon, gaya ng mga nasa Jerusalem noong nanalangin sila (Gawa 4:24). Hingin natin ang kamay ng Diyos ng pagpapala habang nagsasalita tayo tungkol sa Kanya sa iba.

                Ang iglesya sa Antioch ay isinilang sa pamamagitan ng mabisang pag-eebanghelyo, at bilang resulta, “sa Antioch mayroon tayong makikitang unang iglesya na binubuo ng mga Judio at Hentil na mananampalataya na magkakasama”

II. Dynamic Discipleship (11:22-26)

                Ngayon itong magkaibang, bagong-convert na mananampalataya ay kailangang maging disipulo. Dalawang masiglang pinuno, sina Bernabe at Saulo, ang dumating upang palakasin sila. Tinuturuan nila ang mga Kristiyanong Antioquia sa tatlong paraan—sa pamamagitan ng pananagutan, pampatibay-loob, at pagtuturo.

A. Accountability (11:22)

“Nang mabalitaan ito ng iglesya sa Jerusalem, isinugo nila sa Antioquia si Bernabe.”

                Katulad noong ipinadala ng iglesya sa Jerusalem sina Pedro at Juan upang i-endorso ang gawaing pang-ebanghelyo sa Samaria (Gawa 8:14), sa pagkakataong ito ay ang ipinadala naman ng iglesya ay si Bernabe upang suriin ang mga bagay sa Antioch. Ito ay karaniwang isang pagsisikap sa "pagkontrol sa kalidad." Nais ng iglesya na suriin kung ano ang nangyayari sa Antioquia. Ang ilan ay maaaring naging mapanuri at mapaghinala tungkol sa magagandang bagay na iniulat tungkol sa gawain ng Diyos sa rehiyong iyon, ngunit ang iba ay malamang na umaasa at gustong tumulong. Si Bernabe ay kabilang sa mga ito.

                Bagama't marami ang nakasimangot sa paggamit ng mga accountability methods, ang iglesyang ito sa Antioch ay tiyak na nangangailangan ng accountability. Wala silang apostolic leadership. Ang iglesya ay napuno ng mga bagong mananampalataya mula sa buong mundo. Ang gawain ay bago. Kaya't dumating si Bernabe, sinuri, at inendorso ang gawain.

B. Encouragement (11:22-24)

“22 Nang mabalitaan ito ng iglesya sa Jerusalem, isinugo nila sa Antioquia si Bernabe. 23 Nang dumating siya roon at makita ang pagpapala ng Diyos sa kanila, siya'y nagalak at pinagpayuhan silang lahat na manatiling tapat sa Panginoon nang buong puso. 24 Mabuting tao si Bernabe, puspos ng Espiritu Santo at ng pananampalataya sa Diyos. At marami pang tao ang sumampalataya sa Panginoon.”

                Si Bernabe ay isang Helenista mula sa Cyprus. At ano nga ulit ang isang Helenista? - Isang dalubhasa sa pag-aaral ng wikang Griyego, panitikan, kultura, o kasaysayan, o isang tagahanga ng kultura at sibilisasyong Griyego. Kaya siya ay mas naka-relate sa mga Hentil nang mas mahusay kaysa sa isang Hudyo na Palestinian. Isa pa, mahal niya ang mga tao. Ang kanyang espirituwal na kaloob ay dahilan para siya ay mag karoon ng palayaw na , “Anak ng Pampalakas-loob (Son of Encouragement).” Si Bernabe ang tamang tao para sa trabaho sa Antioch. Hindi niya papatayin ang apoy ng kung ano ang ginagawa ng Espiritu doon. Hindi siya maghihinala sa sigasig ng mga mananampalataya sa Antioquia; papalakpakan niya ito.

                Kung merong bumisita sa iglesya ng Antioch na galing sa iglesya ng Jerusalem na hindi flexible, maaaring magkamali sila gaya ng mga nakaraang Amerikanong misyonero. Sa halip kasi na magpatuloy sa gawaing pagtulong sa mga tao na mas makilala ang Panginoon sa pamamagitan ng Kaniyang Salita, mas naging abala sila na himukin ang mga katutubo na magsuot ng parehong damit na sinusuot nila, kumanta ng parehong uri ng mga kanta nila, at gumawa ng parehong uri ng mga programa na meron sila. Ngunit ang layunin ng mga misyon ay hindi upang maitaas ang isang kultura sa isa pa. Dapat tulungan ng mga misyonero ang mga tao na ipamuhay ang ebanghelyo sa kanilang sariling mga kultura.

                Ang musika, pananamit, kaugalian, at wika ng Antioquia ay malamang na iba sa Jerusalem. Ngunit dahil alam ni Bernabe ang malaking larawan, maaari siyang magalak sa kabila ng mga pagkakaiba, na hindi nakadama ng kagustuhan na ibida ang isang partikular na anyo ng buhay iglesya sa mga banal sa Antioch. Alam ito ni Barnabe na mapagmahal sa grasya: Ang Diyos ay kumikilos. Hinihikayat niya ang mga mananampalataya na manatiling tapat sa Panginoon, na nagpapahiwatig na sila ay naging tapat na.

talata 23
Nang dumating siya roon at makita ang pagpapala ng Diyos sa kanila, siya'y nagalak at pinagpayuhan silang lahat na manatiling tapat sa Panginoon nang buong puso.

                Ano ang naging dahilan kung bakit si Bernabe ay naging encourager? Sinasabi ng Bibliya, “Siya ay isang mabuting tao.” Hinihikayat ng mabubuting tao ang ibang mga banal. Ang kabutihan ni Bernabe ay bunga ng kapuspusan ng Espiritu at pananampalatayang gumagawa sa kanya;

talata 24
Mabuting tao si Bernabe, puspos ng Espiritu Santo at ng pananampalataya sa Diyos. At marami pang tao ang sumampalataya sa Panginoon.”

                Ang kanyang mga gawa ng paghihikayat ay dumaloy mula sa kanyang matalik na kaugnayan sa Diyos.

                Huwag natin maliitin ang encouragement. Kailangan ito ng mga Kristiyano noon, at kailangan din natin ito ngayon. Ang paghihikayat o encouragement ay binibigyang kapangyarihan ng Espiritu. Sinabi ni Pablo sa mga taga-Tesalonica, “Dahil dito, palakasin ninyo ang loob ng isa't isa at magtulungan kayo tulad ng ginagawa ninyo ngayon.” (1 Tesalonica 5:11).

                Ano ang kailangan ng isang mabuting disciple maker? Alam ang tamang doktrina? Oo, ngunit kailangan din niyang maging tagapagpalakas ng loob. Ang mga disciple maker ay dapat kilala sa pag-uudyok sa iba sa pananampalataya at mabubuting gawa.

Hebreo 10:24
“Sikapin din nating gisingin ang damdamin ng bawat isa sa pagmamahal sa kapwa at sa paggawa ng mabuti.”

               Kailangan nilang pangalagaan ang mga puso ng mga tao pati na rin ang pagtulong sa kanila na malaman ang mga katotohanan. Isipin kung paano ka nakikita ng ibang mananampalataya. Kung may mga taong nakakasalamuha ka, ano kaya sa tingin mo ang iniisip nila sayo? “kailangan ko ang mga taong katulad niya,” o “nako ito nanaman ang taong ito.” Gawin mong layunin araw-araw na hikayatin ang iba na magtiyaga at palakasin sila sa pananampalataya.

                Sinasabi ng talata 24 na mas maraming tao ang “ sumampalataya sa Panginoon.” Ito ay nagpapakita na ang mga pagsisikap ni Bernabe sa pagdidisipulo ay maliwanag na kasama ang pagtulong upang ma-equip at hikayatin ang mga kapwa niya ebanghelista na ibahagi ang ebanghelyo sa kanilang mga kaibigan. At habang si Bernabe ay tiyak na natuwa sa biyaya ng Diyos sa Antioquia, kailangan niya ng tulong upang mapanatili ang gawain ng pagdidisipulo sa lahat ng mga bagong mananampalataya. Ito, sa katunayan, ay isang karaniwang problemang kinakaharap ng mga pinuno kapag lumalago ang kanilang mga iglesya. Nag-aalala sila kung paano ang pinakamahusay na paraan sa pagdisipulo sa lahat, at hindi ito isang trabaho na magagawa nang walang tulong. Sa kaso ni Bernabe at sa kanyang gawain sa mga mananampalataya sa Antioquia, kailangan ang isa pang disciple maker. Si Bernabe ay humingi ng tulong kay Saulo na tamang gawin.

C. Instruction (11:25-26)

25 Nagpunta si Bernabe sa Tarso upang hanapin si Saulo, 26 at nang kanyang matagpuan ay isinama niya ito sa Antioquia. Isang taon silang nanatili roon na kasa-kasama ng iglesya, at nagtuturo sa maraming tao. Doon sa Antioquia unang tinawag na Cristiano ang mga tagasunod ni Jesus.

                Hinanap ni Bernabe si Saulo, na nakasama niya noon sa Gawa 9:27. Alam niya ang pagtawag kay Saulo na maging apostol sa mga Gentil (Gawa 9:15-16). Alam niya ang kakayahan ni Saulo sa pagbuo ng tulay; ang lalaking ito ay maaaring makipag-usap sa iba't ibang grupo at may kaalaman tungkol sa Kasulatan. Alam ni Bernabe na si Saulo lamang ang taong makakapagturo sa ganitong klaseng kongregasyon.

                Kalaunan ay mababasa natin ang tungkol sa higit pang mga guro sa iglesyang ito, “May mga propeta at mga guro sa iglesya sa Antioquia. Kabilang dito sina Bernabe, Simeon na tinatawag ding Maitim, Lucio na taga-Cirene, Manaen na kababata ni Herodes[a] na pinuno ng Galilea at Saulo” (Gawa 13:1). Sina Pablo at Bernabe ay magkasamang nagbigay ng karagdagang pagtuturo sa kanila, “Subalit nanatili sina Pablo at Bernabe sa Antioquia, at kasama ng marami pang iba ay nagturo at nangaral ng salita ng Panginoon” (Gawa 15:35). Dito sa Gawa 11:26, sinabi ni Lucas na “nagtuturo sa maraming tao” sina Bernabe at Saulo.

                Ang pagtuturo ay isang kritikal na bahagi ng disciple making. Ang pakikinig sa musika lamang ay hindi makakapagpalago sa mga bagong mananampalataya. Hindi rin sa pagdalo lamang sa mga gawain sa iglesya. Kailangang malaman at matutunan ng mga Kristiyano kung paano ilapat ang Kasulatan

Mateo 28:18-20
“... 20 Turuan ninyo silang sumunod sa lahat ng iniutos Ko sa inyo...”

2 Timote 2:2
“Ang mga narinig mo sa akin sa harap ng maraming saksi ay ipagkatiwala mo rin sa mga taong may katapatan at may kakayahang magturo naman sa iba.”

                Bawat isa sa atin ay nangangailangan ng tapat na pagtuturo sa Salita ng Diyos.

D. Fruit (11:26)

26 at nang kanyang matagpuan ay isinama niya ito sa Antioquia. Isang taon silang nanatili roon na kasa-kasama ng iglesya, at nagtuturo sa maraming tao. Doon sa Antioquia unang tinawag na Cristiano ang mga tagasunod ni Jesus.

                Ang mga mananampalataya sa Antioch ay hindi tinawag ang kanilang sarili na mga Kristiyano. Sa halip, sila ay “tinawag na mga Kristiyano.” Ang titulong ito ay makikita lamang dito, sa Gawa 26:28, at sa 1 Pedro 4:16. Sa bawat kaso ito ay isang terminong ginagamit ng mga tagalabas. Ang mga banal sa Antioquia ay nakilala kay Jesus kaya tinawag sila ng mga kapwa tagamasid na Hentil na “munting mga Kristo.” Ito ay tinawag sa kanila bilang panlalait sa kanila pero sa mga mananampalataya sa Antioch ito ay isang karangalan.

                Ito, kung gayon, ay isa pang pagbabago sa kasaysayan ng Kristiyanismo. Ang mga tagasunod ni Jesus ay ibang-iba sa kulturang nakapaligid sa kanila kung kaya't ang mga mamamayan ay kailangang bumuo ng ikatlong klasipikasyon ng mga tao—isang bagay na bago sa pagkakaiba ng Hudyo o Hentil. Kung saan minsang nakita ng mundo ang mga Kristiyano bilang mga Hudyo na tagasunod ni Jesus na Nazareno at ipinapalagay na sumunod sila sa ilang magkakaibang anyo ng Hudaismo, na may nagbago. Ngunit dahil sa nangyari sa Antioch malinaw na ang mga tagasunod ng Daan, na binubuo ng mga tao sa lahat ng kultura, ay hindi lang mga Hudyo. Ngunit dahil ang ilan sa kanila ay na-convert mula sa Hudaismo, hindi rin sila eksaktong mga Hentil. Ang mga tao mula sa lahat ng uri ng mga bansa ay sama-samang sumasamba. Ang pinag-isang grupong ito ay kumakatawan sa ikatlong “lahi” ng mga tao. Ang mga Kristiyano ay isang bagong sangkatauhan.

                Kahit ngayon ay inaakala ng ilan na ang relihiyon ng isang tao ay nakabatay sa ethnicity, uri ng lipunan, o pamilya ng isang tao, ngunit ipinakita ng mga tagasunod ni Jesus sa Antioquia ang kakaibang sanlibutan na maganda tungkol sa Kristiyanismo. Ang iglesya sa Antioch ay parang isang embahada ng kaharian ng Diyos. Ang mga tao nito ay nagbigay sa mundo ng isang larawan kung ano ang magiging hitsura ng kaharian ni Jesus, sa hinaharap. Ang mga indibiduwal na ito na may iba't ibang pinagmulan ay nagpakita ng kakaibang mga pinapahalagahan, nagpakita ng kakaibang paraan ng pamumuhay na taliwas sa makasanlibutang pamumuhay, at nangaral ng natatanging mensahe. Hindi lang sila nagblend sa kultura. Magkaiba sila, at tayong mga modernong Kristiyano ay dapat na mailarawan nang katulad nila.

                Ano ang naging kakaiba sa turo nina Bernabe at Saulo sa mga turo ng ibang relihiyon noong panahong iyon? Paano ito makakalagpas sa mga hadlang sa lipunan upang maitatag ang gayong pagkakaisa sa gitna ng gayong pagkakaiba-iba? It comes down sa kanilang single-minded focus. Sila ay nangaral at nagturo ng ebanghelyo gaya ng itinuro ni Jesus. Nakita nila ang kanilang sarili at ang iba pang mananampalataya bilang mga makasalanan na naligtas sa pamamagitan lamang ng biyaya sa pamamagitan ng pananampalataya kay Kristo lamang. Walang batayan para sa kahigitan (superiority) at elitismo sa pananampalatayang Kristiyano. Ang mga tagasunod ni Kristo ay tungkol sa kay Jesus lamang.

III. Mercy Ministry (11:27-30; 12:25)

                Ang bahaging ito ay nagtapos sa isang sulyap sa puso ng mga Kristiyano sa Antioch. Nagpapakita sila ng sakripisyong awa at pagkabukas-palad sa mga nangangailangan. Ipinamalas nila ang bunga ng kaligtasan sa paggawa ng mabubuting gawa—lalo na sa sambahayan ng pananampalataya, “Kaya nga, basta may pagkakataon ay gumawa tayo ng mabuti sa lahat ng tao, lalo na sa mga kapatid natin sa pananampalataya” (Galacia 6:10). Nangako sila sa ministeryo sa salita at sa gawa, gaya ng walang alinlangan na itinuro sa kanila nina Bernabe at Saulo na dapat gawin.

                Sa isang pangyayaring naitala sa talata 28, ipinropesiya ni Agabo na ang isang taggutom ay makakaapekto sa buong imperyo. Ang taggutom na ito ay magiging resulta ng pagbaha ng Ilog Nile noong AD 45. Ang ani ng Ehipto, ang breadbasket ng rehiyon, ay lubhang napinsala ng baha. Nagdulot ito ng pagtaas ng presyo ng butil sa buong daigdig ng Roma sa loob ng maraming taon, kabilang ang sa Judea. Ang prophetic na salita na binigkas ni Agabo ay nagbigay ng pagkakataon sa mga Kristiyano na magpakita ng suporta sa mga nasa Jerusalem. Sa Gawa 11 ang mga Kristiyanong Antioch ay nagbigay, ayon sa kakayahan ng bawat tao, at ipinadala nila ang regalo kasama sina Bernabe at Saulo. Mababasa natin ang tungkol sa pagkumpleto ng misyong ito sa kabanata 12, “Nang matapos nina Bernabe at Saulo ang kanilang tungkulin, bumalik sila sa Jerusalem kasama si Juan na tinatawag ding Marcos.” (Gawa 12:25)

A. It was selfless

                Hindi pa nagaganap ang taggutom nang magpasiya ang mga alagad na magpadala ng tulong. Gayunpaman, sa pagtanggap sa hula ni Agabo sa pamamagitan ng pananampalataya, ang mga Kristiyano ay waring higit na nababahala sa paghahanda ng tulong para sa iba kaysa sa pag-iimbak ng personal na mga panustos bilang paghahanda sa darating na kahirapan. Inuna nila ang iba bago ang sarili.

                Ito ay isang magandang paalala na sa atin na hindi lamang tayo dapat gumawa ng acts of love ministry kapag sa tingin natin ay matatag at secure tayo sa pananalapi. May Pastor kasi ako dati na nakilala na pinatigil niya ang lahat ng pagtulong na ginagawa ng church nila kasi sabi niya magpapayaman daw muna ang church nila bago tumulong sa iba. Sabi nya hadlang daw ang marami nilang pagtulong sa iba para mangyari iyon. Nakakalungkot. Kailangan nating magsimula ngayon—kahit na nangangahulugan ito na magsimula sa maliit. Mahalagang magpakita tayo ng awa sa wasak na mundong ito sa abot ng ating makakaya, “ayon sa [ating] sariling kakayahan.”

B. It was generous

                Ang iglesya ay hindi nagtanong, kung magkano ang magagastos. Nagbibigay lang sila hangga't kaya nila. Ang ganitong uri ng pagkabukas-palad ay nagpapakita na binago sila ng ebanghelyo.

2 Corinto 8:9
“Hindi kaila sa inyo ang kagandahang-loob ng ating Panginoong Jesu-Cristo, na kahit na mayaman ay naging dukha upang maging mayaman kayo sa pamamagitan ng Kanyang pagiging dukha.”

C. It was corporate

                Ang iglesya ay nagpasiya na pangalagaan ang isa pang grupo ng mga mananampalataya—isa na iba sa kanila sa kultura at ethnicity at isa na malayo sa kanila. Ang ganitong pakikipagtulungan sa mga iglesya ay bihira na ngayon. Ang iglesya ng Antioch ay naghahatid ng alay sa mga "elder" ng iglesya sa Jerusalem; ito ay ang unang pagbanggit ng terminong elder sa Gawa 11:30. Ang parehong iglesya ay pag-aari ni Jesus, kaya ang mga tao ay magkakapatid. Ang iglesya ng Antioch ay nagpakita ng pagkakaisang ito sa pamamagitan ng kanilang kaloob.

                Dapat lagi nating iniisip ang mga pangangailangan ng ibang mga kongregasyon sa buong mundo. Kailangan natin silang tulungan sa salita at gawa habang naririnig natin ang kanilang mga pakikibaka. Sa kabila ng mga heograpikal o kultural na mga distansya na kung minsan ay naghihiwalay sa atin sa kanila, tayo ay magkakapatid sa lahat ng na kay Kristo. Tayo ay kapwa Kristiyano.

IV. Multicultural Leadership and Membership (13:1)

“May mga propeta at mga guro sa iglesya sa Antioquia. Kabilang dito sina Bernabe, Simeon na tinatawag ding Maitim, Lucio na taga-Cirene, Manaen na kababata ni Herodes na pinuno ng Galilea at Saulo.”

                Nais kong ituro ang dalawa pang sangkap ng missional church na ito.

                Una, dapat nating pagnilayan ang halimbawa ng pagkakaiba-iba sa pamumuno ng iglesya sa Antioch. May isang grupo ng “mga propeta at mga guro” na lumilitaw na naglingkod tulad ng isang grupo ng mga matatanda; Tatawagin ko silang Antioch Five. Si Lucas ay hindi nagbibigay ng mga kahulugan at pagkakaiba para sa kanilang mga tungkulin, ngunit binibigyan niya tayo ng kahulugan ng kanilang pagkakaiba-iba.

                Si Bernabe ay isang mananampalataya na Judiong taga-Cyprus (4:36). Si Simeon ay tinawag na Niger; ang ibig sabihin ng kanyang pangalan ay “itim” o “madilim.” Karamihan ay naniniwala na siya ay mula sa Africa. Si Lucio ay nagmula sa "Cyrene," iyon ay, North Africa. Si Manaen, na pinalaki sa korte ni Herodes, na may kaugnayan sa matataas na uri ng hari; maaaring siya ay isang foster brother o kamag-anak ni Herodes Antipas. At pagkatapos ay naroon si Saulo, na isang Judiong mananampalataya.

                Ang pamumuno na ito ay sumasalamin sa pagiging kasapi ng iglesya. Muli, malamang na marami ang nabigla o nagulat sa pagkakaiba-iba ng mga tao sa loob ng iglesyang ito, ngunit ito ang dahilan kung bakit marami ang naaakit sa Tagapagligtas. Dahil maiisip ng mga tagalabas mula sa lahat ng dako na mapabilang sa kongregasyon ng Antioquia, dahil alam nila na tinatanggap dito ang lahat ng uri ng mga tao at maipapahayag ang Kasulatan sa kanilang lahat ano man ang nasyonalidad at pinagmulan nila.

                Ang pamunuang ito ay magkakaroon din ng mahalagang dimensyon ng misyon. Tiyak na iba ang nakikita ng mga pinunong ito kung minsan, ngunit ang kanilang pagkakaiba-iba ay malamang na nagbigay-daan sa kanila na maging mas malikhain at epektibo sa pag-abot sa kanilang lungsod at sa paglilingkod sa kanilang mga tao kaysa sa kung isang ranggo o klase lamang ng mga tao ang namumuno sa iglesya.

                Ang konsepto ng mga worldwide missions ay isinilang sa grupong ito na magkakaiba-iba. Hindi natin ito dapat ikabigla.

V. Spirit-Directed, Church-Sent/Supported Missionaries (13:2-3)

2 Habang sila'y nag-aayuno at sumasamba sa Panginoon, sinabi sa kanila ng Espiritu Santo, “Ibukod ninyo sina Bernabe at Saulo. Sila'y pinili Ko para sa tanging gawaing inilaan Ko sa kanila.” 3 Pagkatapos nilang mag-ayuno at manalangin, ipinatong nila sa dalawa ang kanilang mga kamay at sila'y pinahayo na

                Dapat nating sundin ang modelo ng Antioch sa pagpapadala ng mga misyonero sa mga bansa. Sa lahat ng oras ang kanilang misyon ay makikita natin na limitado lamang sa Palestinian at Syrian mainland. Walang sinuman sa kanila ang nakakuha ng pangitain na dalhin ang Mabuting Balita sa mga bansa sa ibayong dagat. Ngunit nagbabago iyon habang sinasabi sa atin ni Lucas kung paano nagsimula ang mga misyon sa mundo. Ang buong iglesya ay kasali sa pagsamba at pag-aayuno nang patnubayan ng Espiritu sina Bernabe at Saulo sa bagong gawaing ito. Pagkatapos ay binasbasan at pinagtibay ng iglesya ang mga lalaking ito habang pinaalis nila sila. Tatlong mailalapat na aral ang lumabas tungkol sa pangyayari na ito.

A. Worship and expectant prayer fueled the mission.

                Makikita natin na ang setting ng mga talata 2 at 3 ay isang special prayer meeting; ito ay normal na gawain. Ang mga mananampalataya sa Antioch ay isang komunidad na sumasamba at nananalangin. Ang katotohanan na sila ay nag-aayuno ay nagpapahiwatig na sila ay nananalangin nang may pag-asa at malalim na pag-asa sa Diyos.

                Ang mga tunay na espirituwal na pinuno ay hindi tumatakbo sa kanilang sariling mga ideya; hinahanap nila ang Diyos at umaasa sa pamamagitan ng panalangin. Ang mga lalaking ito ay kahanga-hangang likas na mga matalino, ngunit sila ay nag-aayuno! Ang mga iglesya na may impact sa mundo ay buong pusong dinadakila si Hesus at hinahanap Siya sa panalangin na dumidepende at umaasa. Nagsisimula ang kuwento sa panalangin, at pagkatapos ay si Bernabe at si Saulo ay napili, at muling nananalangin ang mga mananampalataya. Ang mga aksyon ng iglesyang ito ay babad sa panalangin.

B. The Spirit and the congregation together affirmed this mission.

                Kailangang iwasan ng mga iglesya ang indibidwalismo at institusyonalismo. Ang kuwentong ito ay hindi nagmumungkahi na si Pablo ay may ideya na "Sinabi sa akin ng Diyos na pumunta sa Espanya" na walang kinalaman o basbas ang iglesya (indibidwalismo), ngunit hindi rin ito nagpapakita sa atin na sumunod ang iglesya sa isang mekanikal na paggawa ng desisyon na prosesong walang panalangin at Espiritu, na kadalasang umiiral sa mga bureaucratic system (institutionalism). Ang Espiritu ang nagbigay ng salita (hindi natin alam kung paano ito nangyari), at pagkatapos ay pinagtibay ng kongregasyon ang misyong ito. Ang mga misyonero ay pinamumunuan ng Espiritu at ipinadala at sinusuportahan ng iglesya. Sa huli, ang mga iglesya—hindi mga board, organisasyon, o seminary—ay ang nagpapadala ng mga misyonero. Hindi natin kailanman nakikita ang mga makapangyarihang apostol na ito na kumikilos nang hiwalay sa komunidad. Si Saulo ay isang taong pinatnubayan ng Espiritu, na kaisa ng iglesya.

C. The church sent their best on mission.

                Pansinin kung sino ang itinalaga para sa paglalakbay na ito bilang misyonero: sina Bernabe at Saulo. Nangangahulugan ito na ang iglesya ng Antioch ay humakbang sa isang gawa na may pananampalataya at gumagawa ng isang sakripisyo. Handa silang ibigay ang mga pangunahing pinuno bilang pagsunod sa Diyos at para sa ikabubuti ng iba. Tandaan natin na mahal ni Jesus ang Kanyang mga iglesya nang higit sa kanilang sariling iniisip.

                Ang dalawang pinunong ito na may mataas na kapasidad ay inilalaan para sa gawaing ito, kahit na ang katangian ng "trabaho" ay hindi inilalarawan dito. Ang kanila ay medyo katulad ng pagtawag kay Abraham na kung ano ang iniatas sa kanila na gawin ay malabo (Gen. 12:1). Bagama't malinaw ang mismong pagtawag, ang trabaho at lokasyon nito ay hindi.

                Ang kabanatang ito ay nagpapaalala sa atin na dapat tayong patuloy na magpadala ng mga pinunong may mataas na kapasidad at suportahan ang kanilang gawain. Iyan ang ginagawa ng mga missionary church. At habang sinusunod natin ang huwarang ito, masasalamin natin—kahit malabo—ang misyonerong puso ng Ama, na nagpadala ng pinakamahusay sa langit, si JesuKristo, para sa ikabubuti ng mga bansa. Ang Diyos ay may iisang Anak, at Siya ay isang misyonero. Isinugo ng Ama ang Anak na iyon upang tayo ay maligtas, at ngayon ay isinugo Niya tayo upang ang iba ay maligtas,

Juan 20:21
“Muling sinabi ni Jesus, “Sumainyo ang kapayapaan! Kung paanong isinugo Ako ng Ama, isinusugo Ko rin kayo.”

                Tularan natin ang ating misyonerong Ama at ang Kanyang misyonerong Anak sa pamamagitan ng pagsusugo sa iba para sa pagsulong ng ebanghelyo.

__________________________________________________

Discussion:
(Para sa grupo o personal na pag-aaral)

Pagbulayan:

1. Ano ang natutunan mo sa iglesya ng Antioch?

2. Bakit naging mas epektibo ang mga nagbabahagi ng ebanghelyo sa iglesya ng Antioch?

3. Ano ang nakita ninyong magandang bagay sa pagdidisipulo nila sa bagong mananampalataya? Ano ang matutunan natin sa modelong ito na ating nakita?

4. Ano ang magandang katangian ang nakita natin sa kanilang mercy ministry?

5. Bakit naging epektibo ang kanilang pagiging magkakaiba-iba sa kongregasyon at sa leadership sa pag-abot sa mga hindi mananampalataya?

6. Ano ang itinuturo ng pag-aaral nating ito sayo patungkol sa pagsamba at pananalangin?

Pagsasabuhay:

1. Ano ang mga katangian ng iglesya sa Antioch ang nais mong personal na ipamuhay at makita sa iyong iglesya?

2. Paano mo mas masusuportahan ang iyong iglesyang kinabibilangan sa evangelism at church planting?

Panalangin:

                Ipanalangin ang pagsasabuhay na nagawa na tulungan tayo ng Diyos na maipamuhay ito.