Gawa 4:32-5:11 - "Inside the Huddle"

Inside the Huddle 

Scripture: Gawa 4:32-5:11
Itinuro ni Pastor Arnel Pinasas
Mula sa aklat ni Tony Merida na "Christ Centered Exposition" - Exalting Jesus in ACTS

Gawa 4:32-37
“32 Nagkakaisa ang damdamin at isipan ng lahat ng mananampalataya, at di itinuturing ninuman na sarili niya ang kanyang mga ari-arian, kundi para sa lahat. 33 Taglay ang dakilang kapangyarihan, ang mga apostol ay patuloy na nagpapatotoo tungkol sa muling pagkabuhay ng Panginoong Jesus. At ibinuhos ng Diyos ang Kanyang pagpapala sa kanilang lahat. 34 Walang kinakapos sa kanila sapagkat ipinagbibili nila ang kani-kanilang lupa o bahay, at ang pinagbilhan 35 ay dinadala nila sa mga apostol. Ipinamamahagi naman iyon ayon sa pangangailangan ng bawat isa. 36 Ganoon ang ginawa ni Jose, isang Levitang taga-Cyprus, na tinawag ng mga apostol na Bernabe, na ang ibig sabihi'y “Anak na Matulungin.” 37 Ipinagbili niya ang kanyang bukid at ibinigay sa mga apostol ang pinagbilhan.”

Chapter 5
“1 Ngunit mayroon namang mag-asawa na nagbenta rin ng kanilang ari-arian; Ananias ang pangalan ng lalaki at Safira naman ang babae. 2 Subalit nagsabwatan ang dalawa at hindi ibinigay ni Ananias sa mga apostol ang buong pinagbilhan. 3 Kaya't sinabi ni Pedro, “Ananias, bakit ka nagpadala kay Satanas at nagsinungaling ka sa Espiritu Santo? Bakit mo binawasan ang pinagbilhan mo ng lupa? 4 Bago mo ipinagbili ang lupa, hindi ba iyo iyon? At nang maipagbili na, hindi ba iyo rin ang pinagbilhan? Bakit mo naisipang gawin iyon? Hindi ka sa tao nagsinungaling kundi sa Diyos.” 5 Nang marinig ito ni Ananias, siya'y patay na bumagsak, at lahat ng nakabalita sa pangyayaring iyon ay pinagharian ng matinding takot. 6 Lumapit ang ilang binata, binalot ang bangkay, at siya'y inilibing. 7 Pagkaraan ng may tatlong oras, dumating naman ang kanyang asawa na walang kamalay-malay sa nangyari. 8 Kinausap siya ni Pedro, “Sabihin mo sa akin, ito nga ba lamang ang kabuuang halagang pinagbilhan ninyo ng inyong lupa?” “Oo, iyan lamang,” sagot ng babae. 9 Kaya't sinabi sa kanya ni Pedro, “Bakit nagkaisa kayong subukin ang Espiritu ng Panginoon? Hayan! Kadarating pa lamang ng mga naglibing sa iyong asawa, at ikaw naman ngayon ang isusunod nilang ilibing!” 10 Noon di'y nabuwal si Safira sa paanan ni Pedro at namatay. Pagpasok ng mga binata, nakita nilang patay na siya kaya't inilibing siya sa tabi ng kanyang asawa. 11 Nakadama ng matinding takot ang buong iglesya at ang lahat ng nakabalita nito.”

Pangunahing ideya ng pag-aaral:

          Sa dalawang magkakaibang kuwentong ito, ipinapakita sa atin ni Lucas kung paano ang pagkakaisa ng mga Kristiyano ay naitatag, naranasan, at nanganib.

Outline ng ating pag-aaral:

I. How Unity Is Established: The Gospel (4:32a)

II. How Unity Is Experienced: Generosity (4:32b-37)
A. Extensive sharing (4:32b)
B. Empowered sharing (4:33)
C. Extraordinary sharing among the affluent (4:34-35)
D. Exemplified sharing in Barnabas (4:36-37)

III. How Unity Is Endangered: Hypocrisy (5:1-11)
A. What they were: determined hypocrites (5:1-4)
B. What happened to them: instantaneous judgment (5:5-11)
C. What they needed (and what we need)

          Sa Gawa 4:32-5:11 dadalhin tayo ni Lucas sa panloob na buhay sa iglesya – inside the huddle (sa loob na sama-sama). Madalas nating makikita sa aklat ng Gawa na ang iglesya ay naka-kalat sa misyon. Makikita natin dito mula sa simula ang mabilis nito na pagsulong: Ang ebanghelyo ay nakarating sa buong lugar ng Jerusalem, Judea, Samaria, hanggang sa dulo ng mundo. Ang mga apostol ay nangangaral, nagpapagaling, nagtatanim ng mga iglesya, patungo sa Roma pero nabigyan tayo ng pagkakataon ni Lucas na masulyapan natin ang hitsura ng mga bagay sa loob ng iglesyang pinagtitipunan.

          Ang isa sa mga larawang ibinigay dito ni Lucas ay kamangha-manghang positibo at nakakapagpatibay sa Gawa 4:32-37; at sa sunod na kapitulo naman sa Gawa 5:1-11 ay nakakakilabot at nakakalungkot na pangyayari.

          Ang kwentong ito ay magkalapit at walang alinlangan na ito ay hindi aksidenteng pinagtagpo upang makita natin ang kaibahan ng dalawang pangyayari sa loob ng iglesya. Sa kasaysayan, inilarawan ni Lucas ang mga kilos ng ilang mga miyembro ng simbahan na nabuhay sa parehong panahon. Ang kanilang kwento ay makikitang pinagsama’t pinagdikit. Kaya mapapansin natin na matapos ikwento ni Lucas ang unang kwento ay sinimulan niya ang sunod na kwento sa salitang “ngunit” (Gawa 5:1). Parehong makikita sa mga kwento ang pagbebenta ng ari-arian at ang pagbibigay bilang handog mula sa pinagbentahan. Sa kwento ay pareho ding gumamit ng pang-uri (adjective) na “dakila”: sa unang kwento ay mababasa natin sa talata 33 ang “dakilang biyaya” (great grace); at sa sunod naman na mababasa natin sa Gawa 5:5, 11, ay “matinding takot” (great fear). Ginamit ni Lucas ang dalawang sitwasyon upang maitampok ang kabaitan at kalubhaan ng Diyos na kumilos sa iglesya. Sa kabuuan, ang dalawang kwentong ito ay nagtulungan upang maipakita ang kalikasan at kahalagahan ng pagkakaisa. Inilalarawan ng talata 32 ang pagkakaisa ng iglesya, “Nagkakaisa ang damdamin at isipan ng lahat ng mananampalataya, at di itinuturing ninuman na sarili niya ang kanyang mga ari-arian, kundi para sa lahat.” At sa unang kwento ay pinakita kung papaano naranasan ang pagkakaisang ito, at sa sunod naman na kwento ay nakita kung paano ang pagkakaisa ay nanganib.

          Ang Bibliya ay puno ng mga halimbawa ng kamangha-manghang pagsasama-sama at kakilakilabot na paghahati-hati sa loob ng katawan ni Kristo. Ang Salmista ay nagpahayag ng pagpapala ng pagkakaisa sa Awit 133:

“1 Napakaligaya at kahanga-hanga sa ating pangmasid, ang nagkakaisa't laging sama-sama na magkakapatid! 2 Langis ng olibo, ang nakakatulad at nakakawangis, sa ulo at balbas nitong si Aaron kapag ipinahid, umaagos ito't nababasa pati ang suot na damit. 3 Katulad din nito'y hamog sa umaga, sa Bundok ng Hermon, hamog na dumilig sa dakong maburol na Bundok ng Zion; sa lugar na ito, nangako si Yahweh, ang pangakong buhay na mananatili.” (Awit 133:1-3).

          Tayo bilang mga nagsasama-sama sa iglesyang ito, ipanalangin natin at sikapin na mas mamuhay tayo talaga na tulad ni Jesus, dahil kapag mas nagiging katulad natin si Jesus, mas pahahalagahan natin ang isa’t isa at mananatiling nakatuon sa misyon, at ayaw nating makita ang anumang bagay na nagbabanta sa pagkakaisa ng iglesya.

            Itong dalawang passage na pag-aaralan natin ay makakatulong para maunawaan natin at mas hangarin ang Kristiyanong pagkakaisa. Ang pagpapanatili ng pagkakaisa ay hindi madali, ngunit hindi rin ito kumplikado.

I. How Unity Is Established: The Gospel (4:32a)
“Nagkakaisa ang damdamin at isipan ng lahat ng mananampalataya”

          Sa tingin ninyo ilan na kaya silang lahat? Kung babalikan natin ang pinag-aralan natin malamang nasa mahigit sampunglibo na sila. Sa talata 4 nabanggit ni Lucas na limanlibo ang bilang ng mga lalaki. Tiyak na marami sa kanila ay kasal at pamilyado.

          Ngayon, isipin ninyo ito, gaano ka posible na magkaisa ang ganyang karaming tao? Simple lang ang sagot. Sila ay naniwala sa ebanghelyo. Ang pananampalataya nila kay Kristo ang nagpa-isa sa kanila. Sa talata 33 makikita natin na, “ang mga apostol ay patuloy na nagpapatotoo tungkol sa muling pagkabuhay ng Panginoong Jesus.” At dahil dito nakita na ang lahat ay nagkakasundo sa paligid at ito ang pinaka makapangyarihang na nagpapa-isa sa mga tao.

          Mayroon silang parehong pag-iisip na nauunawaan nila kung ano ang mahalaga. Sila ay lubos na nakatuon sa iisang ebanghelyo ng nabuhay na Kristo. Meron silang isang puso, na nangangahulugan na ang dakilang espiritu ay lumaganap sa iglesya.

          Samakatuwid, hindi natin ginawa ang pag-kakaisa. Ang Diyos ang nagtatag nito. Tayo ang nagpapanatili nito, pero hindi natin ito ginawa. Tinubos ng Diyos ang tao. Ang ebanghelyo ng Diyos ang nagdala sa tao sa isang pagsasama-sama sa puso’t isipan.

          Ang pagkakaroon ng gayong pagkakaisa sa Gawa 4 ay tunay na nakakamangha kapag isinasaalang-alang natin ang backgrounds ng mga taong ito. Kung babalikan natin sa Gawa 2:1-13, nakita natin na ang mga taong ito ay, “nagmula sa bawat bansa sa buong mundo.” Ang mga taong mula sa magkakaibang lupain na may iba’t ibang kultura ay naniniwala sa nabuhay na Kristo, at nasisiyahan sila sa pagkakaisa na itinatag ng Diyos. Ang eksenang ito ay isang magandang paalala na ang pagkakaisa ay hindi nangangahulugan ng pagkakapare-pareho. Ang magkakaibang mga indibidwal ay nagkakaisa sa paniniwala sa ebanghelyo. Kung gayon, ang tanging pinakamaganda na mapagkukunan ng pagkakaisa ay hindi ang mga karaniwang mga kadahilanan, kundi ang ating pagkakakilanlan sa ebanghelyo. At kapag hindi ito ang dahilan ng pagkaka-isa natin dito sa ating iglesya nalalayo tayo sa pagkakaisa na maitaas si Kristo kahit na magkaka-iba tayo ng kulturang kinagisnan, dahil ito ang pagkaka-isa na nakakaapekto sa mundo. At ito ang mga bagay na nakita nating itinampok ni Lucas dito sa Gawa 4.

II. How Unity Is Experienced: Generosity (4:32b-37)

         Ngayon, papaano itong itinatag na pagkakaisa ay mararanasan natin? Hindi tayo mahihirapan na makita sa mga iglesya sa Gawa 4 kung saan sila kapansin-pansin na nagkaka-isa: Sila ay mapagbigay. Meron silang kongregasyon na nagbibigayan.

          Kapag ang mga miyembro ay nagbibigayan palagi, ang iglesya ay malakas na magkakaisa. Madalas iniisip ng ilan na ang pagkakaisa ay mararanasan sa pagkakasundo sa bawat maliliit na doktrina, o sa pagkakasundo sa partidong politikal. Pero posible na makita ang pagkakaisa sa bawat punto pero may dibisyon parin sa iglesya. Ang uri ng pagkakaisa na inilalarawan ni Lucas ay nagsisimula sa isang pangkaraniwan pagkakakilanlan ng ebanghelyo at sa isang radikal na pagbibigayan. Ang bawat miyembro ay karaniwang namumuhay sa paraan ng pagbibigayan. Nagbabahagi sila sa pasanin ng iba at kagalakan. Nagbabahagi sila ng panahon at mga ari-arian. Tignan natin ang apat na aspeto sa kanilang pagbabahaginan.

A. Extensive sharing (4:32b)
“di itinuturing ninuman na sarili niya ang kanyang mga ari-arian, kundi para sa lahat.”

          Isaalang-alang natin ang malawak na pag-abot na likas na katangian ng pagiging mapagbigay ng iglesya. Una, pinakita sa atin ni Lucas kung sino ang nagbahagi: “di itinuturing ninuman na sarili niya ang kanyang mga ari-arian”

            Pinakita din ni Lucas sa atin kung kailan nagbabahagi: sa lahat ng oras - tuwing kailan may mga nangangailangan (mtal. 34-35). Itong konsepto ng pag-aalaga nila sa mga nangangailangan ay derekta mula sa Deuteronomio 15. Dito makikita natin na nais ng Diyos na ang Kanyang mga tao ay maging isang mapagbigay na tao. Ang mga Israelita sa Lumang Tipan ay nabigong sundin ito, ngunit ang Diyos ay gumawa ng bagong mga tao, na binigyan ng kapangyarihan ng Espiritu, na pinalakas ng nakitang kabutihan ng kanilang Tagapagligtas – “Hindi kaila sa inyo ang kagandahang-loob ng ating Panginoong Jesu-Kristo, kahit na mayaman, naging mahirap Siya upang mapayaman kayo sa pamamagitan ng Kanyang pagiging mahirap” (2 Corinto 8:9). Ang kanilang pagpagmamalasakit sa mga nangangailangan ay isang dakilang biyaya. Ang ganitong uri ng pagbabahaginan ay napadama din kahit sa mga hindi mananampalataya.

          Isa pa na pinakita sa atin ni Lucas ay kung ano ang ibinahagi: Lahat. Anong sabi ulit, “di itinuturing ninuman na sarili niya ang kanyang mga ari-arian” Hindi mahigpit ang pagkakakapit nila sa kanilang mga ari-arian.

          Sa totoo lang ang pagiging mapagbigay ay madaling maunawaan pero mahirap gawin. Tutuosin hindi na natin kailangan ng mga karagdagan pang paliwanag sa konseptong ito; kailangan lang natin na higit ito na mailapat sa ating buhay. Mas madali pa sa atin na maging katulad ng isang dalubhasa sa kautusang Judio na lumapit kay Jesus sa Lucas 10, kung saan mababasa natin ang binahagi ni Jesus na parable na kilala sa tawag na “the good Samaritan.” Gusto ng lalaki na maipaliwanag ni Jesus ang salitang “kapwa (neighbour)” (Lucas 10:29). Gusto ni Jesus na yakapin ng lalaking ito ang kanyang kapwa. Ang mensahe ni Kristo sa parabulang ito ay nagsisilbing babala na dapat nating iwasan ang ugali ng mga paring Judio na alam ang mga tama at matuwid na pamumuhay at kanila itong tinuturo ngunit hindi nila pinamumuhay. Sa totoo lang, tayo minsan gusto natin gawing kumplikado ang mga bagay-bagay hindi dahil sa kulang tayo sa pag-uunawa kundi dahil ayaw lang talaga natin sumunod. Halimbawa sa pagbibigay nagiging kumplikado sa daming tanong na binibigay gaya ng: “papaano ko malalaman na gagamitin sa tama ang binigay ko?” “pano kung sindikato lang pala sila?” “pano kung nangloloko lang sila?” Pero ang tunay na dahilan ayaw talaga magbigay. Ang mga pananalita natin ay minsang ginagawa lang nating usok na pagtataguan dahil sa kakulangan ng kagustuhan na gawin kung ano yung kaya nating gawin at dapat gawin. Kaya’t manalangin tayo sa Diyos at ipanalangin natin na tayo’y gawin Niyang mga mapagbigay na tao.

          Ang uri ng pagbibigay na nais ng Diyos na makita sa atin ay nangangailangan na hindi lamang basta na mag iwan lang tayo ng ibibigay natin kundi maging sensitibo din sa iba. Dapat masangkot tayo sa buhay ng iba na alam nating nangangailangan.

B. Empowered sharing (4:33)
“Taglay ang dakilang kapangyarihan, ang mga apostol ay patuloy na nagpapatotoo tungkol sa muling pagkabuhay ng Panginoong Jesus. At ibinuhos ng Diyos ang Kanyang pagpapala sa kanilang lahat.” 

          Dito makita natin ang isa pang mahusay na halimbawa ng pagpapatuloy at pagsasagawa ng ministeryo ni Jesus – ang salita at gawa. Makikita natin dito ang pagkakaisa nila kung saan ang mga apostol ang nagpapahayag ng ebanghelyo sa pamamagitan ng pangangaral, at ang iglesya naman ang nagpapakita ng ebanghelyo sa pamamagitan ng pagbibigay at kabutihang loob.

          Habang patuloy na tinuturo ng mga apostol sa iglesya ang tungkol sa muling pagkabuhay, ang bawat isa sa loob ng simbahan ay nalaman na ang kapangyarihan ng muling bagkabuhay ni Jesus ay nanahan sa kanila. Nagkaroon sila ng wastong pananaw sa mga pag-aari nila habang pinagbubulay-bulayan nila ang muling pagkabuhay. Nakakapagsalita sila at nakakapagbigay ng walang takot dahil alam nila na sila ay ligtas sa pamamahal ng Ama.

          Nakatanggap sila ng biyaya ng Diyos. Masaya ang Diyos na sila’y pagpalain at paluwagin ang mahigpit na pagkakahawak nila sa mga materyal na pag-aari. Kapag ang biyaya ng Diyos ay kumilos, ang mga tao ay magiging mapagbigay. Ang katotohanang ito ang magbibigay sa atin ng pagtataka patungkol sa mga nagsasabing sila ay Kristiyano ngunit kailanman ay hindi nagbibigay. Talaga bang nauunawaan nila ang ebanghelyo?

C. Extraordinary sharing among the affluent (4:34-35)
“34 Walang kinakapos sa kanila sapagkat ipinagbibili nila ang kani-kanilang lupa o bahay, at ang pinagbilhan 35 ay dinadala nila sa mga apostol. Ipinamamahagi naman iyon ayon sa pangangailangan ng bawat isa.”

          May mga mayayamang tao rin ang kasama sa unang iglesya. Hindi sinabi ng Bibliya na walang mayayamang Kristiyano sa unang iglesya; sa halip ang nabasa natin ay “walang kinapos sa kanila.” Hindi nilalarawan ang komunismo dito. Tinutukoy niya dito ang grupo ng mga mapagbigay na mga tao na sensitibo sa mga pangangailangan ng ibang tao. Walang natutulog ng gutom sa kanila dahil naiiwasan nila ito; walang natutulog sa kalye; walang pumupunta na walang damit. Ang mga miyembro ay nag-aalagaan sa isa’t isa, at ang mayayaman ay nagbebenta pa ng ari-arian.

          Kapag nakita mo ang sarili mo na may kakayahan ka, kailangan mo makita ito bilang pagpapala at responsibilidad. Ang Diyos ay pinagkalooban ka, pero mananagot ka sa kung ano ang iyong ginawa sa mga mapagkukunang pinagkatiwala sa iyo. Hindi tinuturo dito sa atin ng Banal na Kasulatan na ibenta din natin ang lahat ng ating ari-arian (maliban kung kumilos ang Banal na Espiritu sa iyong puso), ngunit dapat nating panghawakan ang paalala sa 1 Timoteo 6:17-19 sa ating puso:

“17 Ituro mo sa mayayaman na huwag silang magmamataas; at huwag silang umasa sa kayamanang lumilipas, kundi sa Diyos na masaganang nagbibigay ng lahat ng ating pangangailangan upang tayo'y masiyahan. 18 Turuan mo silang gumawa ng mabuti at magpakayaman sa mabuting gawa, maging bukás-palad at matulungin sa kapwa. 19 Sa gayon, makakapag-impok sila para sa matatag na hinaharap, at makakamtan nila ang tunay na buhay.”

          At nakita nga natin sa Gawa 4 ang mga mayayaman na kapatiran na nag-iwan ng kamangha-manghang halimbawa sa kung ano ang itsura na yakapin at isabuhay ang tekstong ito.

D. Exemplified sharing in Barnabas (4:36-37)
“36 Ganoon ang ginawa ni Jose, isang Levitang taga-Cyprus, na tinawag ng mga apostol na Bernabe, na ang ibig sabihi'y ‘Anak na Matulungin.’ 37 Ipinagbili niya ang kanyang bukid at ibinigay sa mga apostol ang pinagbilhan.”

            Sa puntong ito ng kabanata, ipinakilala ni Lucas sa atin ang isang bayani: si Jose. Siya ay nabanggit ng dalawampu’t tatlong beses sa aklat ng Gawa. Siya ay isang Levita. Siya ay dayuhan na mula sa Cyprus. Ang kanyang palayaw ay Bernabe, na ang ibig sabihin ay “anak na matulungin (son of encouragement)” o “anak ng payo (son of exhortation).” Kaya itong palayaw na ito na binigay sa kanya ay sumasalamin sa kanyang buhay at ministeryo ng mahusay.

          Kung ang mga tao ay titignan ang iyong buhay at bigyan ka ng palayaw batay sa kanilang nakikita sayo, ano kaya ito? Saan ka kaya nakikilala?

          At kung patuloy pa nating babasahin ang mga susunod na kabanata sa aklat ng Gawa ay makakakita pa tayo ng maraming bagay patungkol kay Bernabe. Sa Gawa 9:26-30, mababasa natin dito na siya ay nag-invest sa buhay ng mga mas batang mananampalataya. Sa Gawa 11:19-23 naman ay makikitang meron siyang mga mata na nakikita ang gawa ng Diyos at pusong nagagalak. Sa Gawa 11:23 ay nakita nating hinimok niya ang mga mananampalataya na manatiling tapat sa Panginoon. Sa Gawa 11:25-30; 13:1-14:28 naman ay makikita natin na siya ay mapagpakumbaba at maaasahan. Sa Gawa 15:36-41, makita din natin dito yung katiyagaan niya sa mga pagkukulang ng iba. Pero dito naman sa talata nating tinitignan ay binigyang diin ang kanyang pagiging mapagbigay.

          Si Bernabe, tulad ng iba ay hindi naman kailangang ibenta pa ang kanilang bukid at ibigay ang pinagbentahan sa mga apostol, ngunit pinili parin niya na gawin iyon. Ang ganitong klaseng gawa ng pagbibigay ay nagpapakita kung gaano niya kamahal si Jesus at ang mga tao ng higit pa sa anumang bagay. Isa pa yung nakita natin na “ibinigay sa mga apostol ang pinagbilhan,” ay nagpapakita ng pagpapasakop, kapakumbabaan, at pagtitiwala. Nagtitiwala siya sa mga apostol na mabahagi ito sa iba. Ayaw niya ng mapuri sa kung papaano niya ito ginamit. Wala siyang interes na maparangalan ang sarili kundi ang Diyos.

         Pinakilala siya dito ni Lucas para maipakita ang matinding kaibahan niya kay Ananias at Safira.

          Ang iglesya ay nananatili, napapayaman, at pinagpapala ng mga hindi kilalang bayani na ginagamit ng Diyos sa buong kasaysayan ng iglesya, na nagbibigay ng sagana sa gawain. Kailangan nating purihin ang mga ganong mga lingkod. At kailangan nating hikayatin ang mga tao na makita ang pambihirang epekto ng pagiging tapat sa personal giving ministry. Tulad ng ibang Kristiyano na nilaan ang buhay sa ministeryo ng pagtuturo, ang iba naman ay nakaposisyon upang ilaan ang buong buhay na maging pagpapala sa iba sa pamamagitan ng pagbibigay sa pinansyal.

          Pero naniniwala ako na ang lahat ay may kakayahan na magbigay dahil ang lahat ay pinagpapala ng Diyos kaya dapat lahat ay turuang mag bigay at isali. Lahat ay pwede mag bigay kahit sa maliit na bagay o halaga ngunit may ilan talaga ng may kaloob ng Espiritu na makapagbigay ng sagana, sakripisyong pagbibigay, at may kagalakan. Nawa ang katotohanan ng muling pagkabuhay at ang malalim na pagkaunawa sa biyaya ni Kristong ating tinanggap ang maging dahilan para tayo’y maging mga lingkod na tulad nila Bernabe.

III. How Unity Is Endangered: Hypocrisy (5:1-11)

          Dito natin makikita ang pagiging totoo ng Bibliya. Kung magsisimula ka ng isang relihiyon at magsusulat ka patungkol sa pagsisimula nito malamang ay hindi mo isasama sa gagawin mong libro ang mga hindi magagandang bagay na maaaring ikasira ng imahe ng relihiyong sinimulan. Dito natin marerespeto si Lucas bilang historian. Hindi niya binalewala ang kamalian ng unang iglesya. Hindi siya nagsusulat ng isang fairy tale patungkol sa matalinhagang katawan ni Kristo.

          Sa Gawa 5 makikita natin ang isang malungkot na kwento pagkatapos ng isang magandang kwento. Ito ang nagpapaalala sa atin na walang perpektong iglesya, na kahit ang pinaka puspos ng Banal na Espiritu na kongregasyon, ang kasamaan ay kumikilos parin. Nakita natin sa Gawa 4:1-31 na ang bawat iglesyang tapat at buong tapang na nangangaral ng ebanghelyo ay laging humaharap sa mga oposisyon mula sa labas, pero sa kwentong ito tinuro sa atin kung papaano ang masamang mga gawa ay nakakagawa din ng oposisyon sa loob.

          Mababasa natin dito ang panlilinlang ni Ananias, ang pakikipagsabwatan ni Safira, at ang tugon ng Diyos.

A. What they were: determined hypocrites (5:1-4)

          Tinawag ni Jesus ang mga Pariseo na mga hipokristo o mapagkunwari. Gusto nilang makilala at mapuri ng mga tao dahil sa kanilang pinapakitang mabuting gawa. Pinakita din nila Ananias at Safira ang ganitong espiritu.

a. They were spiritual posers (vv. 1-2)
“1 Mayroon namang mag-asawa na nagbenta rin ng kanilang ari-arian; Ananias ang pangalan ng lalaki at Safira naman ang babae. 2 Subalit nagsabwatan ang dalawa at hindi ibinigay ni Ananias sa mga apostol ang buong pinagbilhan.”

          Ang kabanalan nila ay pagkukunwari, hindi tunay na kabanalan. Walang nag pwersa kina Ananias at Safira na ibenta nila ang kanilang ari-arian o maging ang ibigay ang lahat ng perang nakuha sa pinagbentahan sa mga apostol. Ito ay ganap na kusang loob. Kaya ano ang problema? Maliwanag na nagpanggap si Ananias na nagbigay ng higit pa sa talagang binigay niya. Tinabi nila ang ilan sa kanilang pinagbentahan, at sinabi na binigay nila ang lahat.

b. They were praise seekers (vv. 1-2)

          Nais ng dalawang ito ang reputasyon tulad na meron si Bernabe nang walang tunay na kahabagan. Marahil ay gusto din nila ng palayaw na tulad na binigay kay Jose na Bernabe, dahil gagawin siya nitong tunog na importante at magiging dahilan para mas lalo siyang makilala.

          Sa kasamaang palad, marami paring mga tulad ni Ananias na nasa loob ng mga iglesya ngayon na ang gusto ay ang papuri na mula sa mga tao. Marami ang nabubuhay na mas habol ay maraming like, follower at share sa social media. May iba na gusto ang maging tagapanguna o pastor dahil sa paghahangad lang na makilala o galangin. Ang iba namang mga lingkod ang gusto ay ang paghanga ng mga miyembro.

c. They were liars (vv. 3-4)
“3 Kaya't sinabi ni Pedro, ‘Ananias, bakit ka nagpadala kay Satanas at nagsinungaling ka sa Espiritu Santo? Bakit mo binawasan ang pinagbilhan mo ng lupa? 4 Bago mo ipinagbili ang lupa, hindi ba iyo iyon? At nang maipagbili na, hindi ba iyo rin ang pinagbilhan? Bakit mo naisipang gawin iyon? Hindi ka sa tao nagsinungaling kundi sa Diyos.’”

          Sinabi ni Pablo na “binawasan” ni Ananias ang pinagbilhan ng lupa. Ang pandiwa (verb) na ginamit dito ay nangangahulugang “kumupit” o “lumustay.” Ito ay magpapaalala din sa atin sa parehong kasalanan na ginawa ni Achan sa Lumang Tipan na nagnakaw sa mga pinagbabawal na kunin na gamit sa kanilang pananakop. Ang kwento ni Achan, Ananias, Judas, ang mayamang batang pinuno, at ang milyon-milyong iba pa ang nagpapatotoo sa nakakawasak na kalikasan ng kasakiman. Wala dapat lugar sa ang mga ito sa iglesya.

d. They were deceivers (v. 4)
“Bago mo ipinagbili ang lupa, hindi ba iyo iyon? At nang maipagbili na, hindi ba iyo rin ang pinagbilhan? Bakit mo naisipang gawin iyon? Hindi ka sa tao nagsinungaling kundi sa Diyos.”

          Makikita natin dito na pinlano ng dalawang ito ang kanilang ginawa. Isang kamangmangan na isipin na walang makakaalam ng masamang pinaplano ng tao. Alam lagi ng Diyos kung ano ang ginawa at sinabi ng lihim; wala tayong matatagong anuman sa Kanya.

e. They were Satan’s instruments (v. 3)
“3 Kaya't sinabi ni Pedro, ‘Ananias, bakit ka nagpadala kaySatanas at nagsinungaling ka sa  Espiritu Santo? Bakit mo binawasan ang pinagbilhan mo ng lupa?”

          Sa sinabing ito ni Pedro kay Ananias tungkol sa pagpapadala niya kay Satanas, dapat nating mapatunayan ang totoong impluwensya ni Satanas. Nakakapanira ang diyablo sa pamamagitan ng pag-ibig sa salapi, kasinungalingan, at pagkukunwari. Tinutukso niya ang mga tao para sila ay makakilos na hindi pinag-isipan at walang takot sa Diyos. Tinutukso niya ang mga tao na ang kasalanan ay hindi malaking bagay. Ngunit huwag tayong magkamali: ang kanyang pangunahing layunin sa lahat ay ang wasakin ang tao at ang iglesya. Sinabi ni Jesus kay Pedro, “Simon, Simon! Hiniling ni Satanas na subukin kayo tulad sa pag-aalis ng ipa sa mga trigo.” (Lucas 22:31).

f. They were Spirit grievers (vv. 3-4)
“3 Kaya't sinabi ni Pedro, ‘Ananias, bakit ka nagpadala kay Satanas at nagsinungaling ka sa Espiritu Santo? Bakit mo binawasan ang pinagbilhan mo ng lupa? 4 Bago mo ipinagbili ang lupa, hindi ba iyo iyon? At nang maipagbili na, hindi ba iyo rin ang pinagbilhan? Bakit mo naisipang gawin iyon? Hindi ka sa tao nagsinungaling kundi sa Diyos.’”

          Si Ananias at ang kanyang asawa ay nagsinungaling sa Banal na Espiritu. Tandaan natin na ang Espiritu ay hindi pwersa gaya ng sinasabi ng iba, kundi ito ay person na maaaring malungkot. Pinipighati ng isang tao ang Banal na Espiritu kung sila ay nagsisinungaling, nanlilinlang, nagnanakaw, at sa pakikilahok sa anumang salungat sa Kanyang Banal na kalikasan.

B. What happened to them: instantaneous judgment (5:5-11)

          Bilang bunga ng napakalaking pagkakasala ng mag-asawa na ito, bumagsak ang paghuhukom. Ito ay nagmula sa Diyos, hindi kay Pedro. May mga pagtatalo ang mga tao sa sanhi ng kamatayan ng dalawa, sabi ng ilan na atake sa puso daw ang kinamatay o iba pang karaniwang sakit, ngunit sa anumang kaso ang nagresultang diwa ng takot sa bawat isa maging sa mga naglibing sa kanila ay alam na ang nangyaring ito sa dalawa ay bilang banal na paghatol ng Diyos.

          Pero hindi ba sobra o matindi ang biglaang parusang ito? Ganito ang iisipin talaga natin kung tinitignan natin na maliit na bagay ang kasalanang ito na hindi sinasaalang-alang kung kanino sila nagkasala. Kung sasampalin mo ng kahit na mahina lang ang reyna ng England na si Queen Elizabeth o kaya sa North Korea Supreme leader na si Kim Jong-un, ano sa tingin nyo ang mangyayari sa inyo? Kung sa mga kilalang taong ito na makapangyarihan ay kinakatakutan natin na gawan ng masama kahit sa maliit na bagay bakit sa Diyos ay hindi? Ganito ang ginawa ng dalawang ito, minaliit nila ang Diyos sa ginawa nilang ito, at ang iglesya ay napasabak sa atakeng ito ni Satanas sa pamamagitan ng gawa ng dalawang ito. Sineryoso ng Diyos ang bagay na ito. Nag salita rin si Pablo patungkol sa nakakatakot na paghuhukom ng Diyos sa mga taga Corinto na hindi kinikilala ang kabanalan ng Banal na hapunan sa 1 Corinto 11:28-30. Bagamat ang pangyayari doon ay hindi kasing grabe sa isang ito ngunit ang nangyari sa kasong iyon ay totoo at seryoso din.

          Ang kwentong ito ang magtutulak sa atin para tayo ay magsisi at manalangin na, “Panginoon maawa po Kayo sa amin! Gawin Mo po kami na maging katulad ni Bernabe, at hindi maging katulad nila Ananias.” At “Salamat sa Iyong nakakamanghang pasensya sa amin. Bigyan Mo kami ng biyaya upang maiwasan ang pagkukunwari at kumilos na may integridad.”

          Sa talata 7-10 makikita na lumapit si Pedro kay safira para tanungin tungkol sa pagkakasangkot niya sa bagay na ito. Pareho lang ang nakita nating naging resulta ng pag-uusap na iyon sa kanyang asawa. Nag sabwatan sila ng kanyang asawa kaya nakibahagi din siya sa kapalaran na unang nangyari sa kanyang asawa. May utos ang Diyos sa mga babaeng asawa na magpasakop sa kanilang asawang lalake ngunit hindi sa paggawa ng kasalanan. Dapat ninyong malaman na ang katapatan ninyong mga babae ay una sa Diyos parin. Hindi siya dapat nagpasakop sa masamang plano ni Ananias.

C. What they needed (and what we need)

a. A healthy fear of the Lord

          Malinaw na ang kailangan nila Ananias at Safira ay ang healthy fear sa Panginoon. Ang Diyos ng lahat ng mundo ay humihingi ng respeto. Kaya, habang isinasaalang-alang natin ang daan na ito, hindi natin dapat isipin na hindi iyan gagawin ng Diyos sa atin. Sa halip, alalahanin natin ang sinabi ni Pablo sa Galacia 6:7, “Huwag ninyong akalaing madadaya ninyo ang Diyos. Kung ano ang itinanim ng tao, iyon din ang kanyang aanihin.” Tinuturo din sa atin sa Kawikaan 1:7 na, “Ang paggalang at pagsunod kay Yahweh ay pasimula ng karunungan.” Kung hindi ka tumatayo sa harap ng Diyos na may takot, ikaw ay hindi matalino. Ang pagkawasak ang naghihintay sayo.

b. The application of the gospel

          Hindi rin nila naunawaan ang ebanghelyo o hindi nila hinayaan itong kumilos nang malalim sa kanilang mga puso. Pinalaya tayo ng ebanghelyo mula sa adiksyon sa sarili at sa mga bagay-bagay. Pinalaya tayo nito sa pagpapanggap. Pinalaya tayo nito mula sa kagustuhan na mapuri ng tao. Pinalaya tayo sa pagsisinungaling, pagnanakaw, at paglilinlang. Ginawa tayong tapat at at mapagbigay. Tinuon nito ang ating mga isip sa kaluwalhatiang mahahayag. Iyan ang ibig sabihin na mabuhay tayo sa ebanghelyo sa ara-araw. Hayaan natin na ang kwentong ito ang magpaalala sa atin kung gaano natin talaga kailangang maunawaan ang ebanghelyo ng biyaya at ang ating pagkakakilanlan kay Kristo.

c. Repentance

          Ang mag-asawang ito ay dapat mamuhay sa pagsisisi. Matuto tayo sa kanilang pagkakamali. Kung alam na natin na nakakagawa na tayo ng mali, kailangan nating magsisi sa mga ito. Sa katotohanan lahat tayo ay nagkasala ng pagkukunwari (hypocrisy), ngunit sa sandali na mapagtanto natin ito, dapat tayong magsisi. Ang mag-asawang ito ay nakilala sa pamumuhay na paghihimagsik at kasalanan. Lumilitaw na ok lang sila sa kanilang pagpapaimbabaw.

         Ang kwentong ito ay tumawag sa iglesya para magsisi habang may oras pa. Ang Diyos ay nagpalawak ng Kanyang biyaya. Sa katunayan, ang sunod na kwento, ay nagpakita kung papaano nagpatuloy ang iglesya sa pagdami sa kabila ng nangyari sa eksenang ito. Nililinis ng Diyos ang Kanyang iglesya para sa ikabubuti ng iba na sasampalataya, na nag-aalok ng mas marami pang biyaya sa pagpapatuloy. Nag tuturo ang katotohanang ito sa mga mananampalataya na magsisi at huwag nang magkasala pa sa biyaya ng Diyos. Tinatawag tayo nito na ang habulin natin ay ang nakita natin sa Gawa 4:32-37 kaysa Gawa 5:1-11.

          Dalangin ko na gawin tayo ng Diyos na mga taong nakilala sa pagbibigay na puspos ng ebanghelyo, at hindi ng pagkukunwari. 

__________________________________________________

Discussion:

Pagbulayan:

1. Ano sa tingin mo o maaaring sa sariling karanasan, ang nagiging epekto ng pagbibigay sa taong nakatanggap?

2. Ano ang nagiging dahilan para mag bigay ang isang tao ng sobra?

3. Paano ang kwento ni Ananias at Safira ay nag-iwan ng hamon sayo?

4. Meron bang maliit at malaking kasalanan sa Diyos? Paano nito mababago ang pananaw at pakikitungo mo sa anumang kasalanan?

Pagsasabuhay:

1. Alamin kung sino sa paligid mo ang sa tingin mo ang dapat mong tulungan ngayong linggo kahit sa maliit na bagay?

2. Masasabi mo ba na ikaw din ay tulad ni Ananias at Safira na hipokrito? Ibig-sabihin:

- nagkukunwaring banal
- naghahangad ng papuri ng mga tao
- sinungaling
- manloloko
- nagagamit ni Satanas
- lumalaban sa Espiritu

Kung oo, ano ang dapat mong gawin sa mga bagay na ito? Paano mo pagsusumikaping mapanatili ang pagkakaisa sa iglesya?

Panalangin:
Ipanalangin na tulungan kang maisabuhay ang natutunan.